Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

Έχεις κάτσει σε σιωπή να ακούσεις φωνή; μελωδίες, μουσική; ακόμα και ο ψίθυρος ηχεί τόσο έντονα και απομακρύνεσαι σε γωνιά, σε σκούρο τοίχο, να μην σε ενοχλεί. Στην ψυχή μου βρες κόλλημα να μην σε σκέφτεται στιγμή. Δικαιολογίες πες μου για τις στιγμές που με αναζητάς. Έχεις καιρό να γράψεις, δεν σου έλειψα; Σύννεφα σε μουντό ουρανό, αν και θα μου ορκιστείς πως χρώμα δεν ξεχωρίζεις.
Ένα φιλί, θα ήταν αρκετό, ένα βλέμμα.

Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011


Προσπαθείς για το λίγο παραπάνω και μοιάζει σαν δίαιτα, πρόγραμμα για κάτι που δεν έχεις επιβάλει στον εαυτό σου, αλλά οι συνθήκες, δικαιολογίες στις στιγμές. Ρεμβάζεις, ακούς ραδιόφωνο και είναι σαν να έχεις επιλέξει εσύ  τα τραγούδια, πως να το αλλάξω! Πρέπει να έχω πάψει να σκοτίζω το μυαλό μου με περιττά και να το έχω αφήσει αδειανό, γιατί η ψυχή αρκετά έχει παραμεριστεί. Ψέμα ξέρω να σου πω, αλλά δεν μπορώ εμένα να κακιώσω για δικό σου χατίρι.
Έχω καιρό να ακούσω νανούρισμα και γύρισα το κλειδί στην πόρτα μου.

Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

Κάποιος θα κάνει το παζάρι και θα ακουστούν φωνές. Ο μάντης να προσπαθεί να βρει που κρύβεται ο παππάς. Μου θύμισε η μορφή σου το αγόρι που είχα ερωτευτεί, σε εφηβικά χρόνια και θάμπωσα την εικόνα. Γίνηκα μια σταλιά και ξαπόστασα, γιατί η κούραση με βρήκε σε τούτη την μελωδία.
Εσύ, μίλα μου, να ταξιδέψω, να απομονώσω την χροιά σου και να γίνει ότι πιο γνώριμο για μένα.
Κάποιος ξεκίνησε τον σαματά και στα χέρια πιάστηκαν οι μοίρες, μην γνωρίζοντας, πως έχω φύγει.
Περπατάς, είναι αργά και στο μεταίχμιο η μέρα, δειλά θα φανεί, πριν κλείσεις τα παντζούρια. 
Άνοιξα τα μάτια μόνο, όταν μου είπαν πως θα έρθεις.