Αλφάβητο

Τα λόγια δεν θα είχαν αξία αν δε τα ένιωθα. Δεν έχει ουσία να ειπωθούν και αυτό γιατί θα προέρχονται από αισθήματα και αυτά πως να στα περιγράψω! Μέσα σε μια αγκαλιά κρύβονται όλα και άσε τους υπολοίπους να τρέχουν και να αναζητούν πολυτέλειες. Αφημένα μαλλιά να ακουμπούν κορμί και χέρια που ανατρέχουν για λεπτομέρειες δίχως κλεφτές ματιές. Θα οδηγούν την σκέψη πιο μακριά και από τον ορίζοντα.
Οι λέξεις έπραξαν όπως έπρεπε. Έκαναν την βόλτα τους και βρήκαν διέξοδο στην γραφή. Μια μουτζούρα ακόμη και θα είναι εντάξει η σιωπή, φρόνιμη.
Τα γράμματα αποτελούν ένα αλφάβητο που αν δεν το κατείχα, θα το ζωγράφιζα, απλά για να δω την μορφή του. Σου δίνει επιλογές και εσύ διαλέγεις το "σ" και το "ε" και σκιαγραφείς τα υπονοούμενα και τις καταλήξεις.
Στην επόμενη απαγγελία θα επιλέξω χρώματα και πινέλα για να έχει παιχνίδια ο φακός.
Τα λόγια δεν  θα είχαν καμία αξία, αν δεν υπήρχαν οι προθέσεις.

Στίγμα

Άνοιξε τις κουρτίνες και έβαλε εμπρός τον ανεμιστήρα. Με μια παγωμένη λεμονάδα στο χέρι, που άλλοτε χρησίμευε  για να δροσίζει το κορμί και πότε τις αισθήσεις του. Πάνω σε ένα στρώμα κήδευε παρελθόν, αναπαριστούσε το παρόν και άφηνε την ματιά του να χάνεται στην απέραντη εικόνα της νύχτας.
Το τσιγάρο επιτρεπόταν μόνο στο μπαλκόνι, ακόμη και για τον ίδιο του τον εαυτό. Δεν ήταν πως υπήρξε αυστηρός, απλά είναι  προτιμότερο το αεράκι που σε πεισμώνει να μείνεις λίγο ακόμη έξω από τοίχους, πριν την καληνύχτα.
Είχε υποσχεθεί, κάθε φορά που αφήνεται σε αίσθημα, να τοποθετεί και από ένα βότσαλο έξω στο παράθυρο, κάποια στιγμή θα ερχόταν η παλίρροια και θα το έπαιρνε, σε αντάλλαγμα για λίγη άμμο, λίγη γη.
Άνοιξε τις κουρτίνες να αχνοφαίνονται οι λάμψεις πολιτισμού και το μαύρο, που πια το αποκαλούσε ύδωρ.
Δίπλα στο κομοδίνο του, έβρισκε μια φωτογραφία, δυο τρία ραβασάκια και την σημείωση της υποχρέωσης.
Μια γουλιά πριν, ο κόσμος έμοιαζε ίδιος με το παρελθόν του να έχει αφήσει στίγμα σε πρόσωπα και λάθος κορμιά.

Ματαιοδοξία

Προπορευόταν, έφτασες και προσπέρασες. Κοίταξες αν και ήταν ριψοκίνδυνο. Η θεατρικότητα προσδίδει πάντα περισσότερους βαθμούς δυσκολίας, γιατί δεν γνωρίζει ο ένοχος αν θα έχει απήχηση στο κοινό. Τέρμα αριστερά, να γλείφει τις τσιμεντένιες μπάρες, τρομάζοντας τους συνεπιβάτες ενός μονοθέσιου. Φαγωμένα λάστιχα σε επικίνδυνα κλειστές στροφές και ξέφυγε από τον έλεγχο.
Η ευθεία του τερμάτιζε μόνο εμπρός σου και η σημαία δεν ήταν αρκετή για να προειδοποιήσει για το επικείμενο κακό.
Έφτασες και ελάττωσες την ταχύτητα. Πρέπει  να ακούσει τον λόγο σου και να αφήσεις το τέλος να το απολαύσει, όταν θα κοιτάζει το πως έμοιαζες, δευτερόλεπτα μακριά.
Προπορευόταν, βρήκες παράκαμψη και ενώ δεν είχε οπτική επαφή, σκέπασες τον ορίζοντα, να μοιάζουν όλα ίδια.
Απονεμήθηκαν βραβεία, περιωπής και αποτελεσματικότητας. Σταθήκαμε στο βάθρο, αλλά για να υποκλιθούμε στο κοινό.

Βεντέτα

Όταν η καρδιά έσπαγε από τους παλμούς, η εκδίκηση πλημμύριζε τις φλέβες και έδινε λάμψη στα μάτια σου. Άκρα που νέκρωναν, μα συνέχιζαν να προσπαθούν να αγγίξουν πρόσωπο και σώμα ξένο. Φτιαγμένος από τούτη την εικόνα χιλιάδες φορές και να εξακολουθείς να προσεύχεσαι, να αποκαλείς όνομα ψυχής και να μένεις γονατισμένος, με το κεφάλι στις παλάμες σου.
Θα ταίριαζε η νύχτα, μα το σκοτάδι διάλεξε μέρα με φως για να κάνει σκιά το κορμί στο χώμα, κάποιος  θα την χρειαστεί στο τέλος.
Ιδρώτας κατηφόριζε και πότιζε την γη, ενώ τα δάκρυα θέριευαν και κάλυπταν την όραση προς τον έξω κόσμο. Συγκεντρώθηκαν οι δυνάμεις και στροβιλίζοντας μην γνωρίζοντας τι κατεύθυνση να πάρουν, αφού συνέχιζε το σώμα σου να κείτεται εμπρός του.
Όταν η σκέψη σου έσπαγε την σιγή, είχες προφτάσει το μαχαίρι και το είχες ξανατοποθετήσει στο θηκάρι του, γιατί δεν ήθελες αρχή πολέμου, μα αιτία  να μην θυμάσαι.

Διαθήκη

Tα λόγια σου θα μοιάζουν ξένα, ήχος σε καρδιά που απλά δηλώνει μια παρουσία και τίποτε άλλο. Σου είπαν πως είχες μοίρα χρωματιστή, μα το αποτέλεσμα ήταν το μαύρο και το έκανες πανωφόρι. Ανηφόρησες ψηλά, στάθηκες στην άκρια και θαύμασες την θέα κάποιου, που απλά δεν έμεινε εμπρός της όσο θα έπρεπε. Ένα βήμα πίσω διστακτικά, να αφήσεις αποτύπωμα. Όσο κι αν παλέψει ο άνεμος να το μουτζουρώσει, θα σέβεται πάντα την τάξη και την σύνεση της ματιάς σου.
Πρέπει να αφήσει γραπτά, να έχουν να διαβάζουν οι γενιές εμπρός του, μα και όσοι ήταν δίπλα και δεν άγγιζαν στιγμή το πρόσωπό τους. Θα γυρίσουν σελίδες και θα αδημονούν να τους πουν δυο στίχοι, αυτό που δεν τους έλεγε η τύχη τους.
Όμορφο πέρασμα να έχεις, να μην βρουν τα χέρια σου αδειανά, μην πουν πως ήσουν φτωχός. Θα σε ακολουθήσει κόσμος πολύς, θα σου δώσουν λουλούδια και όση θλίψη σου δείξουν, εσύ θα επιμείνεις στα λεγόμενά σου για να δηλώσεις παρών.
Θα ειπωθούν αντίο, θα γυρίσουν πρόσωπο και κορμί στο χώμα και εσύ θα εμμένεις πως ήταν αυτό που σου άρμοζε περισσότερο από όλα.

Προκαθορισμένο

Η ψυχή μου προερχόταν από βαθύ πόνο και κοίταξε εσένα και έμεινε εκεί. Ουρανός, να αδειάζει και να μένει άστρο, που θα σκέπαζε όσα το μυαλό καυχιόταν πως ήξερε πως έζησε.
Σκοτάδι, πάνω σε βλέμμα που όλο και χαμήλωνε για να συναντήσει μόνο χείλη. Σκέψεις να πω, να μοιραστώ, αλλά όλα σταματούν σε μορφή, έστω κι όταν την σκιαγραφεί η θύμηση.
Δύσκολο πράμα να έχεις μνημονικό στις μέρες μας, θα σε πονά όλο και πιο πολύ η ίδια πληγή.
Η ψυχή προερχόταν από κύματα και ήταν αυτά που την έφερναν όλο και πιο κοντά σου, στον ουρανό.
Είμαι στο τέρμα μιας διαδρομής, αλλά δεν έχω φύγει από την γραμμή, γιατί εκεί θα σε περιμένω, να πιαστώ από τα χέρια σου και να κατευθυνθώ και πάλι στην αγκαλιά σου.
Η ψυχή μου όσο κι αν ξεχαστεί, εσένα γυρεύει και όλα θα φαίνονται ρηχά για να βουτήξει και να  καταλήξει μπουκαλάκι, σε πελάγη.