Θα ερχόσουν με φιλιά στα χέρια και εγώ θα σου έδινα έναν κόσμο που δεν θα είχε αμιχές. Το ελάττωμά σου ποιο είναι; να είσαι ειλικρινής και ίσως να είναι καλοί μαζί σου και οι θεοί. Ήξερες το τέλος σου; με βέλο στάθηκες δίπλα μου, αλλά μου είπες πως ήταν το δώρο σου, εσύ απλά δοκίμαζες. Δυο φιλιά στον λαιμό σου κρέμονται για να κλέψουν ανάσα και να πετάξουν στο διπλανό σύννεφο, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή. Γλυκό το πιοτό σου και εγώ θα σε φίλευα για να έχεις δυνάμεις σαν βγεις να αντιμετωπίσεις το κοινό σου. Σε αναμένουν όλοι, έχουν απαιτήσεις, να διεκδικήσουν και από ένα κομμάτι του εαυτού σου, μα άσε σε μένα να λέω πως κατέχω την ψυχή σου, σαν ιδέα, ως μια ρωγμή στην δική μου προέκταση. Απλώσαμε τα χέρια μας, αλλά προέκυψε αγκαλιά, εσύ όδευες προς την έξοδο, εγώ στεκόμουν εκεί για την ευλογία της εικόνας. Θα ερχόσουν, θα έδινα, θα ήσουν, θα φίλευα και στο παρόν υπάρχουμε τόσο όσο για να βασανίζεται η μοίρα που όλο λέει να κλάψει, αλλά κρυφοκοιτά τα φιλιά.
Αν και οι δυο μας δεν είχαμε χρόνο, τότε ποιος θα περίμενε αυτός ο χρόνος να κυλήσει για να ειδωθούν οι ματιές; να προσμένει άφιξη και να γεμίζει το κενό του ενός με όνειρα και φιλιά που προσδίδουν ένταση, πόθο και μια αθώα αγάπη, που δεν την νοιάζουν οι οιωνοί, παρά μόνο η ψυχή, αν είναι όπως και όταν ήταν παιδούλα. Αν και οι δυο μας ζούσαμε στο παρόν, τότε ποιος θα περίμενε αυτός ο χρόνος να κυλήσει και να είναι ανάμνηση και να είναι η σπίθα για το μέλλον; να τρέξει, να προφθάσει και να ανοίξει την πόρτα πριν από το κουδούνι και να σε αγκαλιάσει, με τόση χαρά, που δεν θα την νοιάζει αν μπορεί, παρά μόνο το θέλω που η ψυχή δεν μοιάζει να ξεχνά. Είμαστε εδώ, μακρυά και ακουμπά ο ώμος σε αγκάλη, ποια νύχτα να είναι ζηλευτή και ποιος ουρανός! δεν είναι αρκετός ο χρόνος, απλά τον ξεγελάς, γιατί βρήκες τον τρόπο, να έχει σημασία ένα φιλί και όχι μια ρυτίδα σε επιδερμίδα ζεστή, οικεία. Όλα ίσως έχουν την αξία τους, αλλά εσύ πιο πολύ, δικαιωματικά!
Αναρτήσεις
