tag:blogger.com,1999:blog-39462834140848513372024-02-20T20:50:25.615+02:00Ο Κόσμος του Ονείρουένα καταφύγιο για την σκέψη και την ψυχή!Εvgenia Trhttp://www.blogger.com/profile/04939370010153877698noreply@blogger.comBlogger1184125tag:blogger.com,1999:blog-3946283414084851337.post-51750949924071425752024-01-24T22:57:00.003+02:002024-01-24T22:57:35.808+02:00Οργή<p><span style="color: #d9d2e9; font-family: times;"> Αν δεν σου "πάει η καρδιά", άστον στο πλήθος.</span></p><p><span style="color: #d9d2e9; font-family: times;">Αν έχεις ευαισθησίες", άστον στον όχλο.</span></p><p><span style="color: #d9d2e9; font-family: times;">Δεν θα δυσκολευτούν, δεν θα διστάσουν, δεν θα χρειαστεί να ζυγίσουν κάτι, να σκεφτούν.</span></p><p><span style="color: #d9d2e9; font-family: times;">Είναι θέμα τιμής, είναι θέμα αξιών, είναι θέμα λογικής, στυγνής αγνής λογικής στον πόνο.<br />Αν η φιλευσπλαχνία σου ξεκινάει και τελειώνει σε γραβάτες και κουστούμια και σε κενούς λόγους λήθης, είσαι άξιος αυτού που σε περιμένει και δεν χρειάζεσαι προστασία.</span></p><p><span style="color: #d9d2e9; font-family: times;">Τώρα δήθεν ακούς και δεν μιλάς, δεν τολμάς!<br />Για όσο σου απομένει, μην αρθρώσεις ούτε "κιχ".</span></p><p><br /></p>Εvgenia Trhttp://www.blogger.com/profile/04939370010153877698noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3946283414084851337.post-34056651824346065002023-10-05T23:34:00.002+03:002023-10-05T23:34:56.313+03:00Στον απόηχο του έρωτα <p><span style="color: #ea9999; font-family: times;"> Σαν να ήταν στο σήμερα τριγυρνάει το μυαλό στην αίσθηση σου, όταν σε πρωτοαντίκρισε, όταν σε πρωτοαισθάνθηκε. Τώρα θα μου πεις, θες να ζεις σε σύννεφο; όχι, αλλά δεν αξίζει μια τέτοια ηλιόλουστη μέρα να ονειροβατήσω, κι ας με θωρούν ξύπνια!</span></p><p><span style="color: #ea9999; font-family: times;">Σαν να ήταν σήμερα, αλλά με την γνώση του παρελθόντος, ανατριχιάζω σαν μικρό παιδί από χαρά που ανοίγει δώρο, σαν ανατρέχω σε λόγια κ βλέμματα.</span></p><p><span style="color: #ea9999; font-family: times;">Κάποιος είχε το τσαγανό να σπάσει την μαγκιά του άλλου με αιφνιδιασμό, να ρίξει ένα ρουφηχτό φιλί και ό,τι έγινε έγινε και όποια ντροπή, όλη δική μου, εμ πως το θες!</span></p><p><span style="color: #ea9999; font-family: times;">Αν στέκομαι ίσα ίσα να αγγίζω γη, είναι που έχω τον απόηχο από ένα ηλιοβασίλεμα και ένα παγκάκι. Από το δίπλα δίπλα, από την αγκαλιά και το αίσθημα του ακόρεστου.</span></p><p><span style="color: #ea9999; font-family: times;">Σε έναν κόσμο μάταιο, συμμετέχω ευλαβικά στην ύπαρξη της ουσίας.</span></p><p><span style="color: #ea9999; font-family: times;">Πάντως όλα κι όλα, φταίς!</span></p><p><span style="color: #ea9999; font-family: times;">Λες να υπάρχεις;</span></p>Εvgenia Trhttp://www.blogger.com/profile/04939370010153877698noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3946283414084851337.post-10982351711031418132023-05-24T23:41:00.002+03:002023-05-25T01:28:49.930+03:00Οικείος Ξένος<p><span style="color: #e06666; font-family: times;">" Μπαμπάς", "πατέρας", "πατερούλης", διαλέγεις ένα στοιχείο και το ονοματίζεις. <br /> Δεν έχει μορφή στην αρχή, δεν ξέρεις ποιος είναι, είναι μια αύρα, μια φωνή.</span></p><p><span style="color: #e06666; font-family: times;">Είναι ο πρώτος ξένος που θα γνωρίσεις στην ζωή σου. Πέρα από την θέρμη, την μυρωδιά της μητέρας σου, όλα εξαρτώνται από αυτόν, τον οικείο ξένο. Θα σε καλωσορίσει; θα σε αποδεχτεί; και γίνεται ο συνδετικός κρίκος μεταξύ εσού και της κοινωνίας, είναι η πρώτη σου γεύση.</span></p><p><span style="color: #e06666; font-family: times;">Κι αν κάτσεις να το σκεφτείς, είναι οι πρώτες σου εικόνες. Η ανάμνηση από παιδί, να προσμένεις την καληνύχτα του και τα παιχνίδια σας, η στιγμή που συνειδητοποιείς στην προεφηβεία το εύθραυστο της ηλικίας και το πόσο σημαντική και κομβική είναι η παρουσία του στην ζωή σου, η ωριμότητα των σχέσεων που σε "χτυπάει" σε κάθε απογοήτευση, όταν δεν μπορείς να καταλάβεις, πως γίνεται να ξεχνάει να 'ρθει στην ώρα του σε μια συνάντηση γονέων στο σχολείο ή να σε πάρει από το φροντιστήριο..... όλα στον μικρόκοσμό σου σπουδαία και μεγάλα, και σιγά σιγά μετατρέπεται αθόρυβα σε μαθήματα ζωής για να θωρακιστείς απέναντι στην κοινωνία των ξένων.</span></p><p><span style="color: #e06666; font-family: times;">Είναι γονιός, αλλά δεν παύει να είναι άνθρωπος. Μεγαλώνετε μαζί και χώρια, με αγάπη και θυμό, με συζήτηση και απολυτότητα. Κάποιος πρέπει να θέτει όρια και κάποιος να δοκιμάζει να τα ξεπεράσει. Ωριμάζεις χωρίς φλυαρίες και όλα έχουν αξία.<br />Η επιρροή μπορεί να είναι τόσο μεγάλη πάνω σου, που μπορεί τα πρότυπά σου να καταλήγουν εκεί.<br />Μπορεί οι χάρες σου να έχουν κοπιαριστεί από εκείνον! Γράφεις, ζωγραφίζεις, καταπιάνεσαι με τόσα πολλά και δεν κουράζεσαι, κι ας κουράζεται, συνεχίζει και θα συνεχίσεις, ακόμη κι όταν δεν θα ήθελες.....</span></p><p><span style="color: #e06666; font-family: times;">Στον κύκλο της ζωής, εσύ στο κέντρο.<br />Όλα καταλήγουν στην πρώτη γεύση της ζωής, στον οικείο ξένο σου!</span></p><p><span style="color: #e06666; font-family: times;">Χρόνια πολλά μπαμπά μου! <br />21/5</span></p><p><br /></p>Εvgenia Trhttp://www.blogger.com/profile/04939370010153877698noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3946283414084851337.post-6105171610612063142023-04-02T14:10:00.000+03:002023-04-02T14:10:50.027+03:00Ανεξαρτησία<p><span style="color: #d5a6bd; font-family: times;"> Να μην βρεθώ σε αδιέξοδο και σε αδικήσω, να μην δακρύσω αντίκρυ σου και χάσω τον έλεγχο. Περνούν τα χρόνια και είμαι ακίνητος με φόρα φρένων, σε σταυροδρόμι που ορίστηκε ως κομβικό. </span></p><p><span style="color: #d5a6bd; font-family: times;">Το θέλω σου ποιο είναι; δεν σε εμποδίζει κάτι στο να το πεις και όμως κόμπος στο δάκρυ που πνίγεται σε τόσες αφορμές. </span></p><p><span style="color: #d5a6bd; font-family: times;">Να σε κοιτάξω; θα το αντέξω; να κάτσω να σε ακούσω κι αν θελήσεις εδώ θα είμαι, στο κέντρο του σύμπαντος να με χαζεύουν όλοι, λες και φανερώθηκα ξάφνου σαν ουράνιο τόξο σε ουρανό γκρίζο.</span></p><p><span style="color: #d5a6bd; font-family: times;">Να μην βρεθώ σε αδιέξοδο στις τύψεις σου και με αδικήσεις.</span></p><p><span style="color: #d5a6bd; font-family: times;">Σε αιώνια αναμονή να κλείσει ο κύκλος ή είναι διαδρομή φυγής;!</span></p><p><span style="color: #d5a6bd; font-family: times;">Σε ελλειπτική τροχιά δεν θες να βρεθείς ελλειμματικός.</span></p><p><br /></p>Εvgenia Trhttp://www.blogger.com/profile/04939370010153877698noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3946283414084851337.post-34259509219310725392023-03-06T01:11:00.002+02:002023-03-06T01:11:57.264+02:00Ακατάλληλη Ώρα<p><span style="color: #800180; font-family: times;"> Κοιτάζεις έξω από το παράθυρο για την θέα, όμως σκοτάδι, είναι νύχτα, λάθος στιγμή.</span></p><p><span style="color: #800180; font-family: times;">Γυρνάς στην θέση σου απογοητευμένος, ήλπιζες, έκανες όνειρα σε μια λάθος στιγμή.</span></p><p><span style="color: #800180; font-family: times;">Μήνυμα, κλήση, σιωπή, δεν έχεις λόγια σε ένα ταξίδι που θα ήξερες το τέρμα, όχι όμως το τέλος.</span></p><p><span style="color: #800180; font-family: times;">Σε ψάχνουν, σε αναζητούν και δεν υπάρχουν λόγια, μόνο θλίψη, η απόγνωση μετά.</span></p><p><span style="color: #800180; font-family: times;">Κοίταζες για θέα και όσα σου έταζαν πήραν λάθος τροπή και βγήκαν αντάμα με την τύχη άλλων.</span></p><p><span style="color: #800180; font-family: times;">Να σου πω συγνώμη, φτάνει; είναι αρκετό;</span></p><p><span style="color: #800180; font-family: times;">Είναι αργά, σφάλμα!</span></p>Εvgenia Trhttp://www.blogger.com/profile/04939370010153877698noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3946283414084851337.post-28177221444830142752022-08-30T02:48:00.001+03:002022-08-30T02:48:49.702+03:00Τέλος Εκπτώσεων <p><span style="color: #ea9999;"> Σαν να κοιμάμαι με μια έννοια λιγότερη, και δεν το θέλω! Δεν θέλω να νιώθω απόμακρη, απόμερη, να είμαι ξένη από την ψυχή μου.</span></p><p><span style="color: #ea9999;">Θα περίμενες πως θα ήσουν ανάλαφρη, μια οπτασία; Ίσως κάτι εξωτικό, αλλά η σκέψη άδεια παραμένει, με τί να γεμίσουν τα όνειρα πια!</span></p><p><span style="color: #ea9999;">Σαν να κοιμάμαι με μια έννοια λιγότερη, και δεν το θέλω! Δεν θέλω ο λόγος να είναι ένα συναίσθημα λιγότερο, ένα πρόσωπο, μια ανάσα, αυτό ξενίζει την ψυχή μου!</span></p><p><span style="color: #ea9999;">Θα πίστευες πως θα καιγόσουν σε πυρά, θα σε έπνιγαν δάκρυα, θα φώναζες ίσως για κάποια αδικία; Μα συμβαίνει το κενό του άπειρου και η ησυχία της γνώσης!</span></p>Εvgenia Trhttp://www.blogger.com/profile/04939370010153877698noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3946283414084851337.post-17166391081604236202022-03-30T00:12:00.000+03:002022-03-30T00:12:17.173+03:00Σκοτεινή ύπαρξη<p><span style="color: #a64d79; font-family: times;"> Εάν νομίζεις πως έχεις χαθείς, είσαι γελασμένος, έχεις ήδη χαθεί. </span></p><p><span style="color: #a64d79; font-family: times;">Ξεχασμένος σε σκοτάδι και σε βροχή. Μιλάς με τον εαυτό σου και παραμιλάς στον ξύπνιο σου. Όλα ένας ατέρμονος εφιάλτης, ακόμη και όταν έχεις τα μάτια σου ανοιχτά. Ποιος αγαπά τον φόβο και ποιος την σιωπή! Κρατάς στην χούφτα σου μια ζαριά και δεν λες να την ρίξεις, τελευταία παρτίδα είναι, τι κοιτάς!</span></p><p><span style="color: #a64d79; font-family: times;">Εάν νομίζεις πως παλεύεις, είσαι γελασμένος, έχεις ήδη ηττηθεί.</span></p><p><span style="color: #a64d79; font-family: times;">Οι υποθέσεις δεν χωρούν άλλο στην εξίσωση, μια λύση αναζητάς, την ξέρεις ήδη.</span></p>Εvgenia Trhttp://www.blogger.com/profile/04939370010153877698noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3946283414084851337.post-55543684433853952152021-09-19T12:48:00.002+03:002021-09-20T20:54:17.994+03:00Μαζί<p><span style="color: #d5a6bd; font-family: times;"> Σβήσε τα φώτα έχει πανσέληνο. Δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι για να φωτίσει το δωμάτιο, είσαι παρών, κοιτάς προς το μονοπάτι του. Εδώ δεν χρειάζεται να χαράξεις πορεία, να βγάλεις λόγο, να αιτιολογήσεις και το πιο σημαντικό να απολογηθείς, γιατί είσαι "εντάξει".</span></p><p><span style="color: #d5a6bd; font-family: times;">Γείρε κοντά μου, το καλεί η μέρα. Το συναίσθημα πλημμυρίζει το δωμάτιο, την παραλία μας, την θάλασσα που ακουμπά το φεγγάρι σε αυτό το ραντεβού αιώνων. Αν δεν σε ήξερα, θα τόλμαγα να πω πως είμαι τρελή που συνυπάρχουμε σε ψυχή και σκέψη.</span></p><p><span style="color: #d5a6bd; font-family: times;">Σβήσε τα φώτα και γείρε πλάι μου, δεν χρειάζονται ευχές, μόνο θέλω.</span></p>Εvgenia Trhttp://www.blogger.com/profile/04939370010153877698noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3946283414084851337.post-129817014147167662021-07-18T12:59:00.003+03:002021-07-18T12:59:51.523+03:00Δίχως Ταυτότητα<p><span style="color: #ea9999;"><span style="font-family: times;">Αναγνωρίζοντας έναν ουρανό και ξεχνώντας έναν άλλον, πας μπροστά ή πας πίσω; </span></span></p><p><span style="color: #ea9999; font-family: times;">κατακτάς ή χάνεσαι; σκοτάδια έχουν όλες οι πλευρές, άλλες πιο γκρι, πιο μαύρες, πιο σκοτεινές, πιο βαθιές, πιο απότομες, πιο από όλα όσα δεν ήξερες ότι υπάρχουν.</span></p><p><span style="color: #ea9999; font-family: times;">Αυτά, να τα πεις αλλού! σε αυτούς που δεν σε ξέρουν, που θα πεις δυο αρλούμπες και δύο αμπελοσοφίες και θα καταφέρεις να περάσεις ξώφαλτσα από τις σιωπές σου.</span></p><p><span style="color: #ea9999; font-family: times;">Αναγνωρίζοντας έναν γαλαξία, πάει να πει πως τον ξέρεις; μια εικόνα βλέπεις, δίχως να σκεφτείς το ψέμα του, την υποκρισία, την άρνησή του για ζωή. Δεν είναι εκεί πραγματικά, ένα αποτύπωμα βλέπεις, μια ψευδαίσθηση του χρόνου, του κόσμου όλου που σε περικλείει.</span></p><p><span style="color: #ea9999; font-family: times;">Είναι το ζητούμενο το άγνωστο και είναι άπιαστο, τρελέ!</span></p>Εvgenia Trhttp://www.blogger.com/profile/04939370010153877698noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3946283414084851337.post-10099475279081071552021-05-28T00:11:00.002+03:002021-05-28T01:52:28.985+03:00Απροσπέλαστο Φεγγάρι<span style="color: #800180; font-family: times;">Στην φυλακή της άκρης της ψυχής, που έμαθε να έχει όρια και δεν ξεσπά σε φιλιά και αγάπες. Δεν το ήξερες πως υπήρχαν όροι απαράβατοι και πληγές που δεν έσβησαν ποτέ, δεν ήταν από μολύβι. </span><div><span style="color: #800180; font-family: times;">Κιμωλίες τριμμένες σε ξύλινους πίνακες έχουν πάρει την θέση των γραμμένων που θέλησες να ξεχάσεις και ο χρόνος σε τιμωρεί που αφέθηκες σε ψεγάδια.</span><div><span style="color: #800180; font-family: times;">Από την άκρη του τέλους του παραθύρου κοιτάς λοξά τον κόσμο απέξω να περνά και μέσα να μην θέλει να κοιτάξει. Υπάρχουν τρόποι να πιστέψεις το παρόν σου, αλλά εσένα το μυαλό σου τρέχει σε τοπία παράξενα και απροσπέραστα. </span></div><div><span style="color: #800180; font-family: times;">Στο χέρι σου κρατάς χαρτί τσαλακωμένο, τι περιμένεις και δεν το πετάς; διάλεξε, σαϊτιά ή καλάθι!</span></div><div><span style="color: #800180; font-family: times;">Άγνωστοι είναι οι περαστικοί τι σε νοιάζει τι θα πουν, αφού κι εσύ όμοιος τους έγινες, απλά επέλεξες να το μάθεις με τον πιο άσχημο τρόπο, στο ξαφνικό, από μια λέξη!</span></div><div><span style="color: #800180; font-family: times;">Συγνώμη, μα δεν μπορώ να πω άλλα, θα εκτεθείς και είναι κρίμα, μικρό παιδί, άμυαλο και ξενικό.</span></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /><div><br /></div></div></div>Εvgenia Trhttp://www.blogger.com/profile/04939370010153877698noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3946283414084851337.post-51076433777314723482021-04-01T22:50:00.001+03:002021-04-01T22:50:52.251+03:00Σαν ψέμα ( Δύναμη Ψυχής)<p><span style="color: #d5a6bd;"> <span style="font-family: times;">Είναι κάποιες στιγμές που μέσα στην κούραση, την θλίψη, το τσαλάκωμα, έρχεται η σκέψη και φέρνει στο προσκήνιο των ματιών, την εικόνα της. Την θύμηση της μορφής της, όταν ήσουν ακόμα παιδί, που δεν χρειαζόταν να της ζητήσεις κάτι, κι όμως θα σου έλεγε δυο κουβέντες και θα σε έφερναν κοντά της, να θέλεις να σε μάθει να πλέκεις σταυροβελονιά, να της πεις το μάθημά σου, να την διακόψεις την στιγμή της ανάγνωσης του μαύρου κοτσονάτου προσευχηταρίου της, επειδή ήταν κάτι που έκανε συνεχώς και δεν έμοιαζε παράταιρο, ήταν στοιχείο δικό της, και ήσουν χαρούμενη, γιατί έπαιρνες αγάπη, απλά επειδή ήταν εκεί τους χειμώνες.</span></span></p><p><span style="color: #d5a6bd; font-family: times;">Της παραχωρούσες το κρεβάτι σου δίχως να αγκομαχάς, θα της πήγαινες την σούπα της και θα περίμενες πάντα με ανυπομονησία τα γλυκά της που μύριζαν μοσχοκάρυδο. Είναι κάτι που μου την θυμίζει πάντα, είναι κάτι δικό της, στοιχείο της ψυχής της, της φροντίδας της, της θαλπωρής που σου πρόσφερε μόνο και μόνο που σε έβαζε να συμμετάσχεις στην σκανδαλιά για ένα γλυκάκι ή για λίγο παραπάνω<span style="background-color: black;"> φαϊ </span>για τη λιγούρα.</span></p><p><span style="color: #d5a6bd; font-family: times;">Είναι κάποιες στιγμές δύσκολες, που μοιάζει η ψυχή να μην αντέχει, κι όμως η θύμησή της αναδύεται με έναν μυστικό τρόπο και σου υπενθυμίζει να κάνεις τον σταυρό σου στο μαξιλάρι σου, πριν κοιμηθείς, στο προσκέφαλό σου και αυτό αρκεί για να έρθει ο Μορφέας κοντά σου.</span></p><p><span style="color: #d5a6bd; font-family: times;">Τίποτα δεν μοιάζει τυχαίο γιαγιάκα μου, συνονόματη, που σου πήρα όλες τις χάρες και τα κουσούρια, που διάλεξες να φύγεις Μεγαλοβδομάδα, ανήμερα Πρωτομαγιάς, ημέρα γενέθλια.</span></p><p><span style="color: #d5a6bd; font-family: times;">Ξέρω, είσαι δίπλα μου, δεν στο ζητώ!</span></p><p><span style="color: #d5a6bd; font-family: times;">Δεν σε ξεχνώ και είναι τω ψυχών, που θέλουν το μερτικό τους!</span></p><p><br /></p>Εvgenia Trhttp://www.blogger.com/profile/04939370010153877698noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3946283414084851337.post-61979966462766505842020-10-28T02:34:00.001+02:002020-10-28T02:34:59.373+02:00Βιτρίνα<p><span style="color: #a64d79; font-family: times;">Τις εξαρτήσεις μου τις αγαπώ, δεν "Αγαπώ" , "τις αγαπώ". Γενικά και αόριστα δεν μου κάνουν εμένα, δεν μου αρκούν και ας φαίνομαι αλαζόνας. Αλητάκι θα παραμείνω, μην επιμένεις, και από σήμερα και 'μπρος ούτε βλέφαρο μην μου ρίξεις, τα τσανάκια μας χωρίσαμε και ούτε που με ήξερες, ούτε που θέλω και να σε ξέρω εις το άπειρο και ακόμα παραπέρα.</span></p><p><span style="color: #a64d79; font-family: times;">Τις συνήθειες μου δεν τις αλλάζω, δεν "αλλάζω", "δεν τις αλλάζω" έχει διαφορά, που άμα δεν την εμπέδωσες, δεν θα σε σώσει ούτε λεξικό, ούτε εγκυκλοπαίδεια. Την αλήθεια δεν την αγαπάς και ψάχνεις για δικαιολογίες, πρόχειρες και πρόστυχες.</span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: #a64d79; font-family: times;">Αν δεν αντέχεις, απομακρύνσου, σε κουτιά ζούμε όλοι άλλωστε</span></p>Εvgenia Trhttp://www.blogger.com/profile/04939370010153877698noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3946283414084851337.post-89902895590770602232020-10-28T02:11:00.003+02:002020-10-28T02:11:26.554+02:00Blue Moon<span style="color: #ea9999; font-family: times;"> Όταν η ψυχή τρέχει με χίλια, είναι βέβαιο ότι δεν θα πάρει σωστά την στροφή και θα φύγει σε τροχιά. Ποιος θα την σταμάταγε; ποιος! Αυτό είναι το σκεφτικό της, όταν τα δάκρυα πνίγονται στην στεριά. Δεν σου μοιάζει για κάτι εξωτικό, σου μοιάζει κάτι ξενικό. Δεν μπορείς να την καταλάβεις, δεν μπορείς να την προλάβεις κι ας ήσουν συνοδός, κι ας ήσουν επάνω στην ίδια μηχανή, δεν θα συλλογιστεί την παρουσία σου, η απουσία σου την βασάνιζε.</span><br /><span style="color: #ea9999; font-family: times;">Όταν η ψυχή τρέχει με χίλια, είναι σίγουρο πως αν μπεις μπροστά της, θα σε προσπεράσει ως κενό, γιατί δεν θα έχεις υπάρξει για εκείνη. Θα το πίστευες αλλιώς; αν δεν το ζούσες, αν δεν ήσουν σημάδι στην άσφαλτο;</span><br /><p style="text-align: left;"><span style="color: #ea9999; font-family: times;">Εγώ στα έχω πει και εσύ συνεχίζεις και κάνεις τα δικά σου.</span></p>Εvgenia Trhttp://www.blogger.com/profile/04939370010153877698noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3946283414084851337.post-80980164619917679522020-07-01T22:53:00.001+03:002020-07-01T22:53:51.500+03:00Ο Ρατσισμός της Μονάδας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkaql5pzOr9QXSMPEg4q7Hw7QlNiw8qA8sjjiHuMz2MRvDp47aNeMP-JINtXyxFcKlDQeWnNojiSSaqcjL0ATOVFFzNjHEKyOcfEt6n4NQkS3h16sVKPIVrHYEtfiFJcUpEeDuuCBTc-iT/s1600/WP_20170517_007.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="899" data-original-width="1600" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkaql5pzOr9QXSMPEg4q7Hw7QlNiw8qA8sjjiHuMz2MRvDp47aNeMP-JINtXyxFcKlDQeWnNojiSSaqcjL0ATOVFFzNjHEKyOcfEt6n4NQkS3h16sVKPIVrHYEtfiFJcUpEeDuuCBTc-iT/s320/WP_20170517_007.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="color: #e06666; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Άνθρωποι πεθαίνουν , δολοφονούνται και κοινωνίες ξεσηκώνονται για την ιδιαιτερότητα, για το χρώμα, για τις διακρίσεις. Μα δεν αναρωτιέσαι ότι πάνω από όλα , αυτή η ψυχή αντιμετωπίστηκε βίαια ως μονάδα. Δεν είχε να κάνει με την απόχρωση του δέρματος, αλλά με το γεγονός ότι βρέθηκε μόνος, ανυπεράσπιστος, μπροστά σε πολλούς.</span><br />
<span style="color: #e06666; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Έτσι είναι η κοινωνία, να κριτικάρει την μονάδα και να επικροτεί την αγέλη, να την θεριεύει. </span><br />
<span style="color: #e06666; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Εάν ανήκεις σε ένα σύνολο, είσαι ασφαλής, ειδάλλως σε "τρώει" ο λύκος. Πρέπει να έχεις οικογένεια και να εναλλάσσεις ρόλους. Αν είσαι μόνος, είσαι παράταιρος, περίεργος τύπος, που έχει ξωκύλει από τα "πρέπει" και τους στόχους της ζωής της κοινωνίας. Ακόμα και οι φίλοι θα απομακρυνθούν, γιατί είσαι τρελός, εάν νομίζεις πως συμπάσχουν ή καταλαβαίνουν τον ρεαλισμό σου. </span><br />
<span style="color: #e06666; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Είσαι μόνος; απομόνωση, το μόνο που σου αρμόζει, να μην μολύνεις άλλους, λες και το επιζητείς. Είσαι απειλή!</span><br />
<span style="color: #e06666; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Δύσκολο πράγμα να είσαι ο εαυτός σου, να κάνεις πράξη τα θέλω σου, να μην βολεύεσαι, να μην κάνεις εκπτώσεις, να ζητάς αποδοχή για το είναι σου, όχι για τα πρέπει άλλων.</span><br />
<span style="color: #e06666; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Αυτό να βγεις και να φωνάξεις, " τέρμα στον Ρ Α Τ Σ Ι Μ Ο της μονάδας", όπως κι αν είναι, όπως κι αν μοιάζει.</span></div>
Εvgenia Trhttp://www.blogger.com/profile/04939370010153877698noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3946283414084851337.post-69152284776508612032020-06-13T01:47:00.000+03:002020-06-13T01:51:23.650+03:00Σιωπηλός Επαναστάτης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #a64d79; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Είσαι αντιμέτωπος με την αλήθεια, με την γύμνια του κόσμου. Μοιάζεις μόνος, παράξενος μόρτης, μα όχι μαφιόζος. Νιώθεις, απογοητεύεσαι, πονάς, πληγώνεσαι και όλο πας στις ίδιες συγκεντρώσεις, συναυλίες τις αποκαλούν, και δεν αρθρώνεις ούτε έναν στίχο, γιατί στην ντουντούκα θα πεις :</span><br />
<span style="color: #a64d79; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">"Γιατί, νιώθω......"</span><br />
<span style="color: #a64d79; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">"Γιατί, πιστεύω...."</span><br />
<span style="color: #a64d79; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">"Γιατί, αγαπώ....."</span><br />
<span style="color: #a64d79; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">"Γιατί, θέλω...."</span><br />
<span style="color: #a64d79; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">"Γιατί, ελπίζω...."</span><br />
<span style="color: #a64d79; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">"Γιατί, πονώ...."</span><br />
<span style="color: #a64d79; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">"Γιατί, ονειρεύομαι....",</span><br />
<span style="color: #a64d79; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">κι σε όλες τις προτάσεις, υπάρχουν ιδέες κρυμμένες, έννοιες, που θέλουν να επιλέξεις να προσθέσεις :"να νιώθω", " δεν πιστεύω", " πρέπει να αγαπώ", "θέλω να θέλω", " να μην ελπίζω", " δεν πονώ", "να ονειρεύομαι". </span><br />
<span style="color: #a64d79; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Δεν τελειώσαμε, υπάρχει το ερωτηματικό, το θαυμαστικό, η τελεία, η παύλα κι αν θα φτάνεις σε αναζήτηση, εάν θα είναι απορία, αν θα είναι μια κατάφαση, αυτή την φορά τήρησέ την ή ψάξε να βρεις την απάντηση που σου ταιριάζει, γιατί ο κόσμος δεν θα σου μοιάζει.</span><br />
<span style="color: #a64d79; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Εάν δεν καταλήξεις να σιωπάς στην φωνή της ψυχής σου, μην πεις πως είσαι επαναστάτης!</span><br />
<br /></div>
Εvgenia Trhttp://www.blogger.com/profile/04939370010153877698noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3946283414084851337.post-91601420845157386342020-05-31T20:07:00.001+03:002020-05-31T20:07:16.502+03:00Αδυναμία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #e06666; font-family: Times, Times New Roman, serif;">Τι να ακουμπήσω στην ψυχή μου να γιάνει; τίποτα δεν φτάνει, τα δάκρυα να σταματήσουν. Ο χρόνος κυλά ή έχει σταματήσει σε στιγμές και εικόνες στην επανάληψη;<br />Μετράς ή να συνεχίσω την φλυαρία; έχει σημασία να πούμε πως φτάσαμε ως εδώ; μια αγκαλιά μπορεί να τα πάρει όλα μακριά, αλλά δεν θα γίνει.<br />Έφτασε η στιγμή εκείνη, που δείχνω αδύναμη μπροστά σου και ποιος να μου το συγχωρέσει!<br />Σβήνω καθώς περνάνε τα χρώματα από τα σύννεφα, σαν κλέφτες και το αεράκι ταπεινά σου υπενθυμίζει πως πρέπει να φύγεις και να κρυφτείς, για όσο!</span></div>
Εvgenia Trhttp://www.blogger.com/profile/04939370010153877698noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3946283414084851337.post-84667355022017009282020-04-01T01:35:00.001+03:002020-04-01T01:35:17.034+03:00Παύση μέχρι νεωτέρας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #b4a7d6; font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η ζωή σε βρίσκει να στέκεσαι ακίνητος, να περάσει ή να σου συμβεί κάτι; θετικό ή αρνητικό δεν ξέρεις ούτε εσύ. Δεν ξέρεις εάν πρέπει να ευχηθείς κάτι ή απλά να αφήσεις να περάσουν οι στιγμές σιωπηλές.<br />Τα δάκρυα σε προδίδουν ή σου ζεσταίνουν το πρόσωπο; τολμάς να ουρλιάξεις; χθες στον ύπνο σου έβλεπες εφιάλτες, κάτι σε πνίγει.<br />Να παραλείψω τα αυτονόητα και να μπω στο "ψητό", μου λείπεις!</span><br />
<span style="color: #b4a7d6; font-family: Times, Times New Roman, serif;">Δεν είναι τίποτα απλό, δεν είναι τίποτα εύκολο. </span><br />
<span style="color: #b4a7d6; font-family: Times, Times New Roman, serif;">Μπορεί να μοιάζει εύπεπτο, αλλά η ψυχή κρατά τις αντοχές μονάχη.</span><br />
<span style="color: #b4a7d6; font-family: Times, Times New Roman, serif;">Η ζωή σε βρίσκει στο αντάμα και στο γεια, στο "δεν έχω χρόνο" ή στο " απέχω από όλους κι απ'όλα", ενώ η αλήθεια σου είναι μία, " δεν θέλω τίποτα, μονάχα εσένα".</span><br /><br />
<br /></div>
Εvgenia Trhttp://www.blogger.com/profile/04939370010153877698noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3946283414084851337.post-65864319781376766762020-02-08T23:52:00.000+02:002020-03-19T19:43:18.581+02:00Λίγο πριν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #d5a6bd; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Φτάνοντας ένα βήμα πριν το τέλος, στην άκρη σε ένα μονοπάτι, που δεν ξέρεις αν κενό θα διαβείς ή σκοτάδι. Είσαι σίγουρος όμως, το θες να το βιώσεις κι ας ξέρεις πως λίγα μέτρα παρακάτω, θα το ξανασκεφτείς, μα δεν θα γυρίσεις ματιά να δώσεις στο παρελθόν.<br />Είσαι μόνος; εξασφάλισες τόσο αποτελεσματικά την προσήλωσή σου στον στόχο; περνάς στο επόμενο επίπεδο, στην πίστα που θα χορέψεις και θα γελάσεις με την ψυχή σου, γιατί ζεις αναπάντεχα όμορφα.<br />Είχες τα μάτια σου ανοιχτά στο φιλί, έκπληξη ή διαπίστωση; <br />Είσαι εκεί ακριβώς που επιθυμείς, λίγο πριν την άκρη των δαχτύλων σου!</span></div>
Εvgenia Trhttp://www.blogger.com/profile/04939370010153877698noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3946283414084851337.post-57232755418465687412019-08-05T22:27:00.001+03:002020-06-13T02:18:09.317+03:00Ερωτηματολόγιο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaY7RvUswTjIseZc3xxMG8BQ09Pik3jqnpaTMnVKtWNziA2REWVhx1X7J_bEFPWvT3Y-UInMTDPI6XdIA3EJATvT1nZrNwONksSbXAdZLk81gnJHPzbY1ZOgOsCmc3oue7Yuyuk9q_nxsI/s1600/1511732_10151814107693779_1156363416_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaY7RvUswTjIseZc3xxMG8BQ09Pik3jqnpaTMnVKtWNziA2REWVhx1X7J_bEFPWvT3Y-UInMTDPI6XdIA3EJATvT1nZrNwONksSbXAdZLk81gnJHPzbY1ZOgOsCmc3oue7Yuyuk9q_nxsI/s320/1511732_10151814107693779_1156363416_o.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="color: #741b47; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Τι έχω ζήσει με ρωτάς! Αν μου είναι αρκετά, αν επιθυμώ κάτι, αν μου έχει λείψει κάτι άλλο.<br />Να δηλώσω πως αγάπη θέλω μόνο και αν είπαμε και κάνα δυο κουβέντες παραπάνω, φταίει το φιλί που δεν βρίσκει αποκούμπι.<br />Μου ζητάς να υπογράψω χαρτί και να απαρνηθώ ψυχή. Μου είναι δύσκολο να σε κοιτώ στα μάτια και να μην βουρκώνω, αλλά η επιθυμία σου, διαταγή μου.<br />Να πάμε παραλία θέλω, μου έχει λείψει η σκιά της μορφής σου από το φεγγάρι και η θάλασσα που αγγίζει γλυκά την στεριά.<br />Έχω ζήσει στιγμές, χάδια που διαρκούν τόσο, όσο για να τα αποζητάς.</span></div>
Εvgenia Trhttp://www.blogger.com/profile/04939370010153877698noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3946283414084851337.post-30885997073254346142019-07-29T23:23:00.000+03:002019-07-29T23:24:42.395+03:00Επιφανειακός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #e06666; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Πρέπει να το πετάξεις για να το χαρείς. Ως εδώ ήταν θα πεις και δεν θα κοιτάξεις πίσω. Σου είναι αδιάφορο ή σου είναι τόσο δύσκολο να αφεθείς στην ψυχή σου;<br />Θέλω να τα έχεις όλα, το δικαιούσαι άλλωστε, αλλά δεν αποτελώ μέρος της δικαιοσύνης, επίορκος θα βρεθώ, αν συνεχίσω να σε κοιτώ στα μάτια.<br />Τι ζητάς πια; τι θες και με ζαλίζεις συνεχώς με τις απαιτήσεις σου; <br />Συγνώμη, έχεις απόλυτο δίκιο, "με τα θέλω σου". Ακούστηκες, μα δεν έχω κάτι να σου προσφέρω σε αυτά που αναζητάς.<br />Για να πεις πως το έζησες, πρέπει να το πετάξεις, όσο καίγεται το μέσα σου, ειδάλλως θα σκουριάσει.<br />Αν δεν ένιωσες το "γιατί| να σε βασανίζει και αν δεν θέλησες να κλειστείς σε δωμάτιο σκοτεινό, παρέα με νύχτα γεμάτη από αυγουστιάτικο φεγγάρι, δεν ένιωσες τίποτα!<br />Κράτα το στα χέρια σου, όσο σιγοκαίγεται το φιλί, μαζί με αυτό το ραβασάκι.</span><br />
<br /></div>
Εvgenia Trhttp://www.blogger.com/profile/04939370010153877698noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3946283414084851337.post-24044675141624796542019-07-03T02:43:00.001+03:002019-07-03T02:43:33.628+03:00Αφορμή & Αιτία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #674ea7; font-family: Times, Times New Roman, serif;">Έχω καιρό να γράψω, πρέπει κάτι να γράψω! θα είναι πικρό, θολό, έντονο, σκληρό, σκοτεινό, θα είναι άδικο. Τόσες σκέψεις σε κατακλύζουν, μα μια νικά και μένει.<br />Πρέπει κάτι να γράψω, κι αν σφάλλω; και αν το φταίξιμο είναι δικό μου; μονάχα δικό μου!<br />Σε πιάνουν τα διαόλια σου, μικρή και χαζή που ακούς ποιόνα; τα μέσα σου, κάποιο συναίσθημα;<br />Δεν είναι για σένα, δεν θα είναι για σένα και ας είναι για σένα, απλά ΔΕΝ.<br />Θα καλύψω την σιωπή, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή, στην χαρά σου, στην υγειά σου!<br />Πάει καιρός, πρέπει να γράψω!</span></div>
Εvgenia Trhttp://www.blogger.com/profile/04939370010153877698noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3946283414084851337.post-44546388518003009012019-01-31T00:23:00.002+02:002019-01-31T00:23:26.191+02:00Ερωτηματολόγιο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #c27ba0; font-family: Times, Times New Roman, serif;">Να ρωτήσω τι γεύση έχει το φιλί σου ή το δάκρυ; κουβαλάς θλίψη ή κάποιο πένθος; χαζές ερωτήσεις, δεν θα στις κάνουν, δεν θα σε φέρουν σε δύσκολη θέση. Δεν έχει σημασία θα πεις, ακόμη κι αν σκεφτόσουν να απαντήσεις, κανένα φιλί και κανένα δάκρυ δεν θα ήταν το ίδιο, ούτε η φυγή. </span><br />
<span style="color: #c27ba0; font-family: Times, Times New Roman, serif;">Να σου δώσω μιαν άλλη εκδοχή; έχεις το βλέμμα σου στραμμένο σε βροχή ή ουρανό; μελετάς τα άστρα ή την όψη του φεγγαριού που δεν θωρείς; όπως και να έχει το ζήτημα, δεν θα μιλήσεις, δεν έχεις φωνή, μονάχα γράφεις ψυχές σε μελάνι και χαρτί.</span><br />
<span style="color: #c27ba0; font-family: Times, Times New Roman, serif;">Έχεις την αίσθηση, μα δεν ξέρεις τον τρόπο μοναχά.</span></div>
Εvgenia Trhttp://www.blogger.com/profile/04939370010153877698noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3946283414084851337.post-79568762945264709462019-01-27T18:04:00.001+02:002019-01-27T18:04:24.910+02:00Διωγμός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBd8nLX4dnf71_sE_JG1rhfME2dcqPIDmHhKJ2oQlExKFqdTWrQNUUeUwjJCKA_LN1hvD04ZbOEXxPpIxMP_5wlVlPgesyfkyffZdJpYDH-06aezKu0wDXNadlZeQqqYaXqVzk_OxHxHo9/s1600/2018-02-18.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBd8nLX4dnf71_sE_JG1rhfME2dcqPIDmHhKJ2oQlExKFqdTWrQNUUeUwjJCKA_LN1hvD04ZbOEXxPpIxMP_5wlVlPgesyfkyffZdJpYDH-06aezKu0wDXNadlZeQqqYaXqVzk_OxHxHo9/s320/2018-02-18.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="color: #e06666; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Να "διώχνεις" κάποιον από την ζωή σου.... πόσο άσχημα ακούγεται;! τον διώχνεις πραγματικά; από το σπίτι σου; αναρωτήθηκε κανείς πόσο άσχημα ένιωθες όταν εσύ ήσουν αυτός που διωκόταν από τις φωνές, τις προσβολές, τις υπόνοιες για το ότι δεν ήσουν αυτό που έπρεπε σε μάτια άλλων; υπέμεινες, πρόσμενες και προσπάθησες να εισακουστεί σε πρόσωπο φαιδρό, ανέτοιμο να παραδεχτεί πως δεν ήσουν εσύ αυτός που δεν ήταν συνεπής, αλλά εκείνοι που δεν υποστήριξαν τον ίδιο τους τον εαυτό μπροστά στην ζωή.</span><br />
<span style="color: #e06666; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Να λες πως δεν αποτελεί πλέον κάποιος μέρος της καθημερινότητάς σου, είναι καλύτερο; να λες, να δηλώνεις πως είσαι αληθινός απέναντι στον εαυτό σου, είναι αναγκαίο; πρέπει να υποστηρίξω με επιχειρήματα πως επιζητώ χαμόγελο; μια ανάσα για να αντέξω την μοναξιά;</span><br />
<span style="color: #e06666; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Στα πρέπει σου δεν είπα "ναι", είπα θα δείξω κατανόηση, δεν είπα "θα αλλάξω", είπα "θα προσπαθήσω¨.</span><br />
<span style="color: #e06666; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Να "διώχνεις", πόσο άσχημο φαίνεται, όχι σε σένα, αλλά στο υποκείμενο του φευγιού, ειρωνικό!</span></div>
Εvgenia Trhttp://www.blogger.com/profile/04939370010153877698noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3946283414084851337.post-74842080809602677742018-12-04T23:38:00.001+02:002018-12-04T23:38:29.960+02:00Παρενέργεια Ονείρου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #d5a6bd; font-family: Times, Times New Roman, serif;">Πως να σου πω για το χάδι, πως να στο περιγράψω! να το νιώσεις και να το επιστρέψεις όταν θα καταλάβεις πως θα το χρειαστώ, για να αντέξω. Εσύ κι εγώ, πως να στο περιγράψω;! το νιώθεις, θες να αγγίξεις τον καθρέφτη, την ψυχή, τον ηλεκτρισμό. Σε φόβισαν; σε φοβίζει κάτι; και δεν είμαι εκεί για να σε προστατέψω; να δηλώσω παρόν και μαζί να υπάρξουμε στην στιγμή;<br />Όταν το χρειαστείς, θα το έχω νιώσει και θα είμαι εκεί, εγώ κι εσύ, ως το τέλος, δίχως νικητή και ηττημένο, δίχως απώλειες.<br />Πως να σου πω για το χάδι, για αυτό που νιώθω στην εικόνα που δεν έχει την αίσθηση του χρόνου, αλλά την αίσθηση του ονείρου στην ματιά σου.</span><br />
<br /></div>
Εvgenia Trhttp://www.blogger.com/profile/04939370010153877698noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3946283414084851337.post-74929941396963202352018-10-06T21:51:00.002+03:002018-10-06T21:51:40.766+03:00Επαίτης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9_vVyT5l3D20qxT4M9zsJ1z_aW8OaFmrkavpigaSBVnGKUGtYiQ3H6UOZGpBDtxmnWccLpMQr42Z5zsH5UYPziYB5RASoXcYn8Nl0jhObQZDB3ZO0wYi46myZaxu6QEVAJVtKOq6RseNH/s1600/IMG_20181003_071545.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9_vVyT5l3D20qxT4M9zsJ1z_aW8OaFmrkavpigaSBVnGKUGtYiQ3H6UOZGpBDtxmnWccLpMQr42Z5zsH5UYPziYB5RASoXcYn8Nl0jhObQZDB3ZO0wYi46myZaxu6QEVAJVtKOq6RseNH/s320/IMG_20181003_071545.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="color: #ea9999; font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ποιος θα μου δώσει χρόνο; κι αν τον βρεις, τι να τον κάνεις; ας μείνουμε στην αρχική σκέψη και μην με πιλατεύεις με περιττές έννοιες.<br />Να σε δω, να σε αγγίξω κι ας είναι περιττό για όλους τους άλλους πλην εμού του ιδίου. Να σε κάνω να δεις, να με νιώσεις, δεν μπορώ, κι ας έχουμε μείνει στην αρχική ιδέα του ηλιοβασιλέματος.<br />Να δω αυγή και ας είναι παγωμένη στην θύμησή σου. Ξέρεις τι ώρα πρέπει να ξυπνήσω; να σου αφήσω μερικά ψιλά να μου ανάψεις ένα κερί ή να σου δώσω φιλί, καθώς θα ξεκινάς για την νυχτιά σου.<br />Ποιος θα μου δώσει χρόνο; γιατί να ζητήσω, γεννήθηκα επαίτης; </span></div>
Εvgenia Trhttp://www.blogger.com/profile/04939370010153877698noreply@blogger.com0