Στον απόηχο του έρωτα

 Σαν να ήταν στο σήμερα τριγυρνάει το μυαλό στην αίσθηση σου, όταν σε πρωτοαντίκρισε, όταν σε πρωτοαισθάνθηκε. Τώρα θα μου πεις, θες να ζεις σε σύννεφο; όχι, αλλά δεν αξίζει μια τέτοια ηλιόλουστη μέρα να ονειροβατήσω, κι ας με θωρούν ξύπνια!

Σαν να ήταν σήμερα, αλλά με την γνώση του παρελθόντος, ανατριχιάζω σαν μικρό παιδί από χαρά που ανοίγει δώρο, σαν ανατρέχω σε λόγια κ βλέμματα.

Κάποιος είχε το τσαγανό να σπάσει την μαγκιά του άλλου με αιφνιδιασμό, να ρίξει ένα ρουφηχτό φιλί και ό,τι έγινε έγινε και όποια ντροπή, όλη δική μου, εμ πως το θες!

Αν στέκομαι ίσα ίσα να αγγίζω γη, είναι που έχω τον απόηχο από ένα ηλιοβασίλεμα και ένα παγκάκι. Από το δίπλα δίπλα, από την αγκαλιά και το αίσθημα του ακόρεστου.

Σε έναν κόσμο μάταιο, συμμετέχω ευλαβικά στην ύπαρξη της ουσίας.

Πάντως όλα κι όλα, φταίς!

Λες να υπάρχεις;

Οικείος Ξένος

" Μπαμπάς", "πατέρας", "πατερούλης", διαλέγεις ένα στοιχείο και το ονοματίζεις. 
 Δεν έχει μορφή στην αρχή, δεν ξέρεις ποιος είναι, είναι μια αύρα, μια φωνή.

Είναι ο πρώτος ξένος που θα γνωρίσεις στην ζωή σου. Πέρα από την θέρμη, την μυρωδιά της μητέρας σου, όλα εξαρτώνται από αυτόν, τον οικείο ξένο. Θα σε καλωσορίσει; θα σε αποδεχτεί; και γίνεται ο συνδετικός κρίκος μεταξύ εσού και της κοινωνίας, είναι η πρώτη σου γεύση.

Κι αν κάτσεις να το σκεφτείς, είναι οι πρώτες σου εικόνες. Η ανάμνηση από παιδί, να προσμένεις την καληνύχτα του και τα παιχνίδια σας, η στιγμή που συνειδητοποιείς στην προεφηβεία το εύθραυστο της ηλικίας και το πόσο σημαντική και κομβική είναι η παρουσία του στην ζωή σου, η ωριμότητα των σχέσεων που σε "χτυπάει" σε κάθε απογοήτευση, όταν δεν μπορείς να καταλάβεις, πως γίνεται να ξεχνάει να 'ρθει στην ώρα του σε μια συνάντηση γονέων στο σχολείο ή να σε πάρει από το φροντιστήριο..... όλα στον μικρόκοσμό σου σπουδαία και μεγάλα, και σιγά σιγά μετατρέπεται αθόρυβα σε μαθήματα ζωής για να θωρακιστείς απέναντι στην κοινωνία των ξένων.

Είναι γονιός, αλλά δεν παύει να είναι άνθρωπος. Μεγαλώνετε μαζί και χώρια, με αγάπη και θυμό, με συζήτηση και απολυτότητα. Κάποιος πρέπει να θέτει όρια και κάποιος να δοκιμάζει να τα ξεπεράσει. Ωριμάζεις χωρίς φλυαρίες και όλα έχουν αξία.
Η επιρροή μπορεί να είναι τόσο μεγάλη πάνω σου, που μπορεί τα πρότυπά σου να καταλήγουν εκεί.
Μπορεί οι χάρες σου να έχουν κοπιαριστεί από εκείνον! Γράφεις, ζωγραφίζεις, καταπιάνεσαι με τόσα πολλά και δεν κουράζεσαι, κι ας κουράζεται, συνεχίζει και θα συνεχίσεις, ακόμη κι όταν δεν θα ήθελες.....

Στον κύκλο της ζωής, εσύ στο κέντρο.
Όλα καταλήγουν στην πρώτη γεύση της ζωής, στον οικείο ξένο σου!

Χρόνια πολλά μπαμπά μου!
21/5

Ανεξαρτησία

 Να μην βρεθώ σε αδιέξοδο και σε αδικήσω, να μην δακρύσω αντίκρυ σου και χάσω τον έλεγχο. Περνούν τα χρόνια και είμαι ακίνητος με φόρα φρένων, σε σταυροδρόμι που ορίστηκε ως κομβικό. 

Το θέλω σου ποιο είναι; δεν σε εμποδίζει κάτι στο να το πεις και όμως κόμπος στο δάκρυ που πνίγεται σε τόσες αφορμές. 

Να σε κοιτάξω; θα το αντέξω; να κάτσω να σε ακούσω κι αν θελήσεις εδώ θα είμαι, στο κέντρο του σύμπαντος να με χαζεύουν όλοι, λες και φανερώθηκα ξάφνου σαν ουράνιο τόξο σε ουρανό γκρίζο.

Να μην βρεθώ σε αδιέξοδο στις τύψεις σου και με αδικήσεις.

Σε αιώνια αναμονή να κλείσει ο κύκλος ή είναι διαδρομή φυγής;!

Σε ελλειπτική τροχιά δεν θες να βρεθείς ελλειμματικός.

Ακατάλληλη Ώρα

 Κοιτάζεις έξω από το παράθυρο για την θέα, όμως σκοτάδι, είναι νύχτα, λάθος στιγμή.

Γυρνάς στην θέση σου απογοητευμένος, ήλπιζες, έκανες όνειρα σε μια λάθος στιγμή.

Μήνυμα, κλήση, σιωπή, δεν έχεις λόγια σε ένα ταξίδι που θα ήξερες το τέρμα, όχι όμως το τέλος.

Σε ψάχνουν, σε αναζητούν και δεν υπάρχουν λόγια, μόνο θλίψη, η απόγνωση μετά.

Κοίταζες για θέα και όσα σου έταζαν πήραν λάθος τροπή και βγήκαν αντάμα με την τύχη άλλων.

Να σου πω συγνώμη, φτάνει; είναι αρκετό;

Είναι αργά, σφάλμα!