Δεν ξέρεις που βαδίζεις , αλλά ακόμα πηγαίνεις στο μονοπάτι που σε οδηγεί η σκέψη σου.
Δεν βλέπεις τις τύψεις που σε πνίγουν , αλλά σε πόθους είπες πως δεν θα ενδώσεις ξανά.
Ψύχρα στα σοκάκια που το κορμί σου πρόδωσες , μην κοιτάς , απλώς προσπέρνα τα ,γιατί θα σε κυνηγήσει το στοιχειό .
Δεν ξέρεις που να ακουμπήσεις ,την ψυχή να ξεκουράσεις , αλλά μέσα της δεν κοίταξες.
Αναρτήσεις
8 σχόλια:
Ωραίο Ευγενία :))
ειδικά ο τελευταίος στίχος.
θενξ
πρώτα πρέπει από εμάς τους ίδιους να αντλούμε δύναμη!
Κeep walking ;)
..να κοιτάμε μέσα στη ψυχή μας..ίσως αυτή είναι η απάντηση Ευγενία!
Καλησπέρα! :)
Νομίζω πως σε είδα τις προάλλες σε ένα λεωφορείο για Πέραμα. Εσύ ήσουν; Δεν ξέρω γιατί η αύρα εκείνης της κοπέλας μου θύμισε εσένα..
τις καλησπέρες μου.
πες που είσαι τώρα και τι κάνεις :Ρ
χεχε αν και ακολούθησα μέρος της διαδρομής αυτής , δεν θα ήμουν εγώ , καθότι την διένυσα μετά οχήματος ιχ blue kashmir χρώματος :Ρ
άλλη που έχει την αύρα μου;;; αποκλείεταιιι!
καλησπέρες
δεν χρειάζεται να ξέρεις πού βαδίζεις. Αλλά πού θες να πας. Και να ξέρεις πώς να ξεκουράζεις την ψυχή σου...
στην Κρήτη , μπορεί να μην ξέραμε που είμασταν , αλλά ξέραμε που θέλαμε να πάμε...χαχα
το προσπαθώ...
Δημοσίευση σχολίου