Τετάρτη 14 Μαΐου 2008


Χαράζω την πορεία καθώς πέφτω από το σύννεφό μου για να περπατήσω, στο δρομάκι που ακολουθεί το μονοπάτι της ακτής. Δρόσισε η σκέψη μου,η ψυχή μου κοίταξε στο πέραν της νύχτας και είδε τα χιλιάδες λαμπιόνια του ουρανού. Όσο ψηλά και αν κατοικείς , από αυτό το σημείο μπορείς να χαζέψεις το σχήμα τους.

3 σχόλια:

faraona είπε...

Τι ομορφο μπλογκ Ευγενια μου
και τι ομορφο αυτο που εγραψες!!!


καλησπερα

Εvgenia Tr είπε...

σε ευχαριστώ faraona , δεν είναι τίποτε άλλο από την ψυχή μου!

iLiAs είπε...

..Καλησπέρα στις ψυχές :)