Στο φεγγάρι δίνω την καρδιά μου, να χάνεται την μέρα και να την αντικρίζω τα βράδια στην αγκαλιά του , στο φως του παραδομένη. Να περνά τις μέρες της σιωπηλά ως την πανσέληνο, να ντύνεται με φως και σκοτάδι, μακρυά από όλα. Όταν άφαντο θα είναι, στο προσκέφαλό σου θα μένει να φιλάει τις σκέψεις σου , έως ότου το άγγιγμά μου συναντήσει τα χείλη σου.