Φυλλωσιές με κεντήματα, να περνούν οι ρωγμές του ήλιου και να κάνουν σχέδια στο πρόσωπό σου. Αλμύρα σε χείλη, ειπωμένα λόγια, στεγνά και η δίψα στην καρδιά θαρρείς πως δεν θα κοπάσει ποτέ. Ένα δράμι έμεινε, μια σταλιά νερό και όμως είναι θάλασσα. Μικρή αγκαλιά σε πέλαγος και ο νους ταξιδεύει σε αντικριστές παραλίες. Ήρθε ένα κύμα και σε βρήκε να το αποζητάς και ένιωσες το άγγιγμα στις άκρες των δαχτύλων σου, χωμένα μέσα στην άμμο. Ένα καλοκαίρι, η Άνοιξη, προσμονή.

Ένα όνειρο στο προσκέφαλό σου και δεν τολμάς να το αγγίξεις. Χαζεύεις σε εικόνες και αναμνήσεις, σε ένα φεγγάρι που ξέρει μόνο μια ρότα και ένα επαναλαμβανόμενο ταξίδι. Χαμήλωσαν τα φώτα, σε σκοτάδι να μένεις, να φέγγει μονάχα αυτό. Μια ψυχή έχει γονατίσει στην αγκαλιά σου να αποκοιμηθεί και ας μην ξέρεις νανούρισμα να πεις πια. Να σου πω ένα μυστικό; σε νιώθω. Ξέρω πως δεν θα λησμονήσω ποτέ την γραφή σου, τα όριά σου, μόνο που τα έχω κάψει όλα. Παράδεισος μόνο η αγκαλιά.

Κλείνεις τα μάτια μια στιγμή και θα ορκιστείς όπως κάθε βράδυ, ίδιο βλέμμα να μην δεις. Ποιος είναι ο ψεύτης, τα όνειρα ή η ζωή; έχουν καίει προσευχές και σκέψεις δεν υπάρχουν και στο έχω πει, αλλά ουδείς να πιστέψει μάτια υγρά. Σκουριά στις κλειδωνιές, αλλά το παραθύρι ανοίγει ακόμα σε θέα θάλασσας και ο χρόνος δεν μοιάζει να πειράζει. Δεν έχουν σημασία τα λόγια, εκφράσεις δεν μπορώ να ζήσω. Ήρεμη ψυχή και έχω μείνει με ένα βιβλίο στα χέρια, δεν θα το διαβάσω, αρνούμαι. Μελωδίες ή ενοχλήσεις στα αυτιά, γιατί νιώθω παλμό στον λαιμό μου. Υπάρχει διαφορά στο τώρα και στο αύριο, δεν το κατέχω. Μόνο για την σκιά μου μπορώ να σου πω.

Assassin's tango

Κόκκινα χείλη σε ένα τριαντάφυλλο, σκορπά πέταλα σε δωμάτιο αδειανό. Κόκκινο πάνω σε λάθος κορμιά, χορεύουν αδιάκοπα σε τούτο το ταγκό Λέξεις βουβές σε ματιές. Κόκκινο στα χείλη από άχρωμο κραγιόν και πήρε φωτιά το σκοτάδι. Υπήρξα στο λίγο και στο μόνο, δίχως αναπνοή και τώρα θέλει ανάσες για τούτο τον χορό. Αργό βήμα, αντίθετη κατεύθυνση και θαρρείς πως απομακρύνεσαι, αλλά ζυγώνεις ξανά κοντά. Θαρρείς πως τελειώνει, αλλά σε αγκαλιά σε τυλίγει. Ένα μυστικό στο στόμα και δεν ακουμπάς ποτέ.

Just Thinking....

Σίγουρα δεν υπάρχει πρίγκιπας, δεν υπάρχει κάστρο, ούτε καν άλογο, το μόνο που ξέρω είναι πως είμαι φυλακισμένη σε ένα φρούριο, δεν ξέρω το γιατί, ούτε το πως. Δεν γνωρίζω καν, αν θα έπρεπε να περιμένω κάποιον να μου δώσει χάρη. Ο ονειροπόλος δεν ελπίζει στην πραγματικότητα, γιατί την κατέχει, για αυτό έχει τα όνειρα, αυτά ακολουθεί σε δρόμους μοναχικούς και απόμακρους! για αυτό και χάνεται, για αυτό και σκορπά ώρες σε δειλινά, ώρες σε αναμονές έναστρων ουρανών και δεν ζήλεψε ποτέ του κάτι. Δεν υπάρχει φόβος, αφού δεν αντιδράς. Σίγουρα δεν υπάρχουν στιγμές, αφού όλα είναι η ζωή.


υγ : ζαντό!!

Τσιγάρο πάνω από τον ώμο σου και ο καπνός έχει ταξιδέψει πιο γρήγορα από τις σκέψεις. Έχεις σταματήσει και χαζεύεις τον ήλιο. Πέφτουν στα μάτια σου οι ακτίνες, ζεστές, μοιράζουν εικόνες στο κορμί σου και η καρδιά σου δεν σταμάτησε ποτέ να χτυπά. Με αγγίζεις, δεν ανασαίνω πρέπει όλα να πάψουν, να το ζήσω στο έπακρον. Παλμός και χάθηκαν όλα και βρέθηκα να χαζεύω φεγγάρι σε αμμουδιά. Καπνός στο πρόσωπό σου και οδήγησες μίλια.

Φοβάσαι το παρελθόν, όλα μια γραμμή τα χωρίζει και τα όνειρα όλα τα μπερδεύουν. Έχεις φύγει πριν από όλους και έχεις δανειστεί όσα χρειάζεσαι. Μια γουλιά στα χείλη σου, ψέμα δεν θα πω, ήσουν εσύ. Θέλεις να χορέψεις, μια βραδιά σε παραλία, σε υγρό και σε στεριά. Θέλεις ένα φιλί και να τα κάψεις όλα. Χαρτιά σε τραπέζι και διαλέγεις κούπα, χάθηκες. Ένα λάθος έχω κάνει, δεν το έχω διαλέξει, δεν μπόρεσα ποτέ να αλλάξω την ρότα μου, την στιγμή που ένιωθα την πρώτη φορά που συνειδητοποίησα πως ζω.

Μην φοβάσαι, τα όνειρα δεν μπορούν να σε αγγίξουν, όχι πια. Κάποιος σου ψιθύρισε λόγια, δάκρυα και χαμόγελα και δεν ήταν παρά μόνο ένας άγγελος, ένας άνεμος και δεν τον ένιωσες ποτέ. Λανθασμένη αντίληψη πραγματικότητας, περίπλοκη στιγμή και απομακρύνεσαι από όλα. Πόσα ταξίδια ακόμα, να πεις όχι , πες πως κουράστηκες, βαρέθηκες, λύγισες και θέλεις ό,τι πιο σκοτεινό. Θα ήθελες μέσα σε τόση ησυχία, ένα άκουσμα, μια φωνή και θα ήταν αρκετό. Περίπλοκο να πεις και ξέχνα τα όλα, όσα αντέχεις να λησμονήσεις. Πενταροδεκάρες σε ένα τασάκι, τις έχω κρατήσει, δεν ξέρω γιατί!

Αποφεύγεις την πραγματικότητα επιδεικτικά , κάποια στιγμή θα την πληρώσεις. Αισθήματα φυλακισμένα επιλεκτικά σε κλουβί, πόνταρε, μπορεί και να κερδίσεις. Σώος μετά από καταιγίδα, σταθερός σε σανίδα και απέμειναν πέντε βήματα από την στεριά. Προλαβαίνεις για μια κλεφτή ματιά σε όσα πίστευες και ψεύτης ο καιρός. Κίνηση σε απροσανατολισμένη σκακιέρα και ο πύργος είναι ο πιο ισχυρός. Φως, δεν ζήτησες, δεν θέλησες, πόθησες και ο επόμενος γύρος κερασμένος από εμένα. Χίλιοι τρόποι για να ζεις, ένας για το τέλος. Ό,τι κι αν πεις χαμένη σε κόσμο θολό.

Δακρύζει ο ουρανός την στιγμή που χαιρόσουν τον ήλιο στο πρόσωπό σου και είχες αφεθεί σε αγκάλη. Θυμώνεις και σκορπάς το βλέμμα. Σιωπάς και σκύβεις το κεφάλι, γιατί σε ενοχλεί ο κόσμος που μαζεύεται κατω από την ομπρέλα σου. Δεν θα ήθελες να ήταν κανείς εκεί, να καθόσουν μοναχά μια σταλλιά μαζί του και να του έλεγες όσα ποθείς και λαχταράς και πάντα κάτι να ξεχνάς για την επόμενη φορά, υπόσχεση. Μια ευχή και να ήταν εδώ, όλα δεν γίνονται, γιατί όχι και αυτό;! Έχει αλλάξει ο καιρός στην ψυχή σου , μια κουβέντα θα ήθελες να πεις μονάχα.

Στο μαύρο δεν φαίνεται το δάκρυ, στα μάτια πως τολμώ και σε κοιτώ. Αντέχω να σε δω να βουρκώνεις και σε αγκαλιά να κρύβεις σιωπηλά πένθος. Κουράγιο σε ψυχή δώσε και μην φοβάσαι, οι αναμνήσεις δεν χάνονται και ας σε πληγώνουν ετούτη την στιγμή. Θα μείνουν τα όμορφα, αυτός που σε μεγάλωσε και πάντα σε κρατούσε από το χέρι. Χαμόγελο στο πρόσωπό σου, γλυκαίνει την μορφή σου και θαρρώ αναπνέω. Στιγμές μάτια μου και είμαστε πολύ μικροί για όλα. Προσευχή και θα κοπάσει, φιλί και όνειρα μην διστάσεις να κάνεις.

υγ: ....στην Μαρίνα....