Διωγμός

Να "διώχνεις" κάποιον από την ζωή σου.... πόσο άσχημα ακούγεται;! τον διώχνεις πραγματικά; από το σπίτι σου; αναρωτήθηκε κανείς πόσο άσχημα ένιωθες όταν εσύ ήσουν αυτός που διωκόταν από τις φωνές, τις προσβολές, τις υπόνοιες για το ότι δεν ήσουν αυτό που έπρεπε σε μάτια άλλων; υπέμεινες, πρόσμενες και προσπάθησες να εισακουστεί σε πρόσωπο φαιδρό, ανέτοιμο να παραδεχτεί πως δεν ήσουν εσύ αυτός που δεν ήταν συνεπής, αλλά εκείνοι που δεν υποστήριξαν τον ίδιο τους τον εαυτό μπροστά στην ζωή.
Να λες πως δεν αποτελεί πλέον κάποιος μέρος της καθημερινότητάς σου, είναι καλύτερο; να λες, να δηλώνεις πως είσαι αληθινός απέναντι στον εαυτό σου, είναι αναγκαίο; πρέπει να υποστηρίξω με επιχειρήματα πως επιζητώ χαμόγελο; μια ανάσα για να αντέξω την μοναξιά;
Στα πρέπει σου δεν είπα "ναι", είπα θα δείξω κατανόηση, δεν είπα "θα αλλάξω", είπα "θα προσπαθήσω¨.
Να "διώχνεις", πόσο άσχημο φαίνεται, όχι σε σένα, αλλά στο υποκείμενο του φευγιού, ειρωνικό!