Σκαλίζει , πάνω στην μορφή του , στην ύπαρξή του , τις σκέψεις της ψυχής του. Ξεχασμένος στον κόσμο του , θέλοντας να πιστέψει πως έχει ακόμη αισθήματα μέσα του. Περιμένει πάνω στα φύλλα καπνού που πέφτουν στο μισογεμάτο τασάκι , στις στάχτες από ό,τι έχει μείνει , να θυμίζει εικόνες από περασμένες ζωές. Δύσκολη μοιάζει η νύχτα , το φεγγάρι ολόγιομο , αλλά κρύβεται από τα σύννεφα , από την κάπνα του δωματίου , από τα βουρκωμένα μάτια του. Μην ρωτήσεις γιατί, πόσα ακόμη να πει;!
Σκαλίζει , να αναταράξει την σιωπή , θα φανεί κάτι , θα βρει τα πάντα!