Σε μια σκοτεινή γωνιά κάθομαι την ψυχή μου να κρύψω για να ηρεμήσει , παρέα με τα δάκρυα που την πλημμυρίζουν. Σιωπηλή είναι η νύχτα και εκείνη δεν της μιλά. Θα ψιθυρίσει , θα αναζητήσει , αλλά που να βρει κουράγιο σε αγκαλιά να τρέξει! Ούτε το φεγγάρι δεν φάνηκε απόψε, δεν άντεχε να την δει στα μάτια, πώς να την παρηγορήσει! Αφού δεν είναι αυτό που καρτερεί. Ησύχασε η καρδιά μέσα στην θλίψη , ορκίστηκε , πόνεσε και πίσω πήρε τις ευχές από τα αστέρια.