Του λείπει η φωνή της , η παρουσία της στα όνειρα του , η στιγμή που θα τον καληνυχτίσει και όσα δεν πρόλαβε να πει. Εικόνες από αφημένα φιλιά στο μαξιλάρι του, πέταλα από δροσοσταλίδες αυγής στα χείλη του. Όσες νεράιδες πουν να κλέψουν νανουρίσματα , πάντα θα έχει να τον προσμένουν ακούσματα από ευχές.
Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Καλο σαββατοκυριακο...φωνεεες, ακουω φωνεεες
φωνές;; υποπτο ηλία μου :Ρ
καλα να περάσεις!
Δημοσίευση σχολίου