Και θα ήθελα να σου γράψω λέξεις μα το μυαλό σιωπά και θα ήθελα αγκαλιές σου να κατείχα, αλλά δεν ξέρω το άγγιγμα σου. Χάθηκε η ματιά σε ορίζοντα, γιατί εκεί κερδίζει εικόνες, σιωπούν τα πάντα και όμως μια μελωδία πάντα είναι εδώ. Η καρδιά χτυπά δυνατά, το σώμα να περάσουν οι παλμοί, να ξυπνήσει πριν πάψει να νιώθει, αλλά το αποτέλεσμα το ξέρουν όσοι καίνε δάκρυα σε πόθους.
Τρίτη 30 Ιουνίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου