Σε χάδια χάνεσαι τα βράδια,νοσταλγός μιας καλοκαιρινής υγρής νύχτας, να ακούς στάλες βροχής στα πόδια σου. Στην ψυχή σου κλείνεσαι, να μην σε βρω και μένω ώσπου να κοπάσει η σιγή σου. Κλειστά παράθυρα το φως δεν κρύβουν, απλά καλύπτουν κενά. Ξαπλώνεις πάνω σε γη, αλλά ουρανό αγκαλιάζεις, ως εκεί που φτάνει η ματιά σου.