Αφημένες δροσοσταλιές σε παραθυρόφυλλα, σε τζάμια αυτοκινήτων, πάντα την αυγή, στο χάραμα της μέρας. Καλοκαίρι και αισθάνεσαι μια πρωινή ψύχρα, την αύρα της νύχτας που έχει συσσωρευτεί μέσα σου, τότες ώρες παραδομένη στον μορφέα, δύσκολο να ξυπνήσεις, να αφυπνιστείς για το φως της ημέρας. Αέρας στο πρόσωπό σου, τρέχεις, όμως οι σκέψεις νωχελικά μπαίνουν σε τάξη, αφηρημένη σε ονείρου ξελογιάσματα.