Δεν ήσουν εκεί, δεν έζησες τις εικόνες που περνούσαν πλάι σου και πέρναγαν στην μνήμη σου βιώματα ζωής. Δεν υπήρξες εκεί, δεν αφουγκράστηκες τις κραυγές, το κλάμα ενός παιδιού που αποζητά την μητέρα του και ζητάει την θαλπωρή της. Και πάλι όμως ζητάς, να μάθεις γιατί, γιατί έχουν αποσιωπήσει οι στιγμές σου και πως είναι δυνατόν σαν παραμύθι και παραίσθηση να σου έχει απομείνει η λήθη και το κενό. Υπήρξες εκεί, στάθηκες και παρέμεινες εκεί για όσο διήρκεσε η σιωπή σου.

υγ : εμπνευσμένο από την ταινία waltz with bashir