Στην σιωπή σου παραδομένη, χαμένη ως το πρώτο δειλινό δίχως εσένα, Η ψυχή πάντα μπορεί να υπομείνει όσα κι αν της φέρει η τύχη, γιατί πιστεύει σε όλα, θεούς και δαίμονες, σε ματιές και εικόνες. Μπορεί τα πάντα όλα, γιατί θέλει να ζει σε άυλο σώμα, γιατί θέλει να αναπνέει μέσα από σώμα και ας είναι εκείνο που την ταλαιπωρεί. Ένα βήμα πριν τον ωκεανό μιας στιγμής σταμάτησε ο χρόνος, κι όμως, όλα μοιάζουν δειλά.