Έχεις τόση μεγάλη λαχτάρα να δώσεις, που σε πληγώνει το να μείνεις στο τίποτα, να λάβεις το μηδενικό και ενδεχομένως και το μείον. Θα ξενυχτίσεις σκεπτόμενη τις εκδοχές, τα πιθανά σενάρια και θα δεχτείς το ίδιο κοινότυπο, τέλος. ;Eχοντας μονομερή αντιλήψεις και βάρκα την ελπίδα, θεωρείς πιο προσιτό ένα νησάκι, απόμακρο και ξεχασμένο ως καταδίκη σου , ήσυχο, αλλά συνάμα όλος ο κόσμος το αγγίζει. Φοβάσαι τόσο ώστε δηλώνεις λάτρης της νυχτιάς για να μην κοιμάσαι τα βράδια, ενώ αντιθέτως δεν θα ακύρωνες κανένα ραντεβού με τον μορφέα. Ποιος ξυπνάει στο φως της μέρας, να αντέξει το σώμα που φθείρεται, αναμένοντας πάντα στα θέλω μιας ψυχής; Λαχταράς την έννοια των ονείρων, την ερμηνεία σε πληγές, τόσο ώστε να θλίβεσαι με την πεζή αλήθεια, πως όλα πηγάζουν από σένα.