Ήταν όπως έπρεπε, όπως είχε φανταστεί. Λιτές γραμμές με απερίσκεπτες πινελιές που οριοθετούσαν το ποιος και το γιατί. Και ύστερα από όλες τις λεπτομέρειες κοντοστεκόσουν στο τέλος του κάδρου για να πεις τα διαπιστευτήρια. Αν κοίταζες, έβλεπες, αν απομακρυνόσουν, χανόσουν στα πολλά και εκείνος σημείωνε όλες τις παρατηρήσεις σου.
Ξέρεις, ήταν όπως έπρεπε. Αυτό το κάτι λιγότερο από το περισσότερο, που διαδραματίζει την υπόστασή σου και έχει διατυπωθεί με μέτρο κόντρα στο απρόβλεπτο. Όσο χάζευε τα χείλη σου, είχες γλυτώσει από το να θεωρηθείς ανιαρή και πειστική για το εγώ σου.
Δεν είχε λόγο ύπαρξης το σχόλιο, απλά ειπώθηκαν οι λέξεις που το κοινό αδημονούσε να ακούσει.
Δεν ήταν μεγίστης σημασίας το κείμενο, αλλά ποιος διαπίστωσε το όνειρο πίσω από αυτή την έκθεση.
Να είσαι εδώ, συλλάβισε και αποχώρησε, έστω κι αν το γενικό και το αόριστο παρέμενε ερωτηματικό μονάχα για τους ακροατές.
Ξέρεις, ήταν όπως έπρεπε. Αυτό το κάτι λιγότερο από το περισσότερο, που διαδραματίζει την υπόστασή σου και έχει διατυπωθεί με μέτρο κόντρα στο απρόβλεπτο. Όσο χάζευε τα χείλη σου, είχες γλυτώσει από το να θεωρηθείς ανιαρή και πειστική για το εγώ σου.
Δεν είχε λόγο ύπαρξης το σχόλιο, απλά ειπώθηκαν οι λέξεις που το κοινό αδημονούσε να ακούσει.
Δεν ήταν μεγίστης σημασίας το κείμενο, αλλά ποιος διαπίστωσε το όνειρο πίσω από αυτή την έκθεση.
Να είσαι εδώ, συλλάβισε και αποχώρησε, έστω κι αν το γενικό και το αόριστο παρέμενε ερωτηματικό μονάχα για τους ακροατές.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου