Αναπαράσταση

Κοντοστεκόταν στην άκρη της γραμμής και στόχευε στο κενό της ψυχής του. Διαδραματιζόταν η αναπαράσταση του φονικού και με βλέμμα σκυθρωπό, αλλά βέβαιο για τα ευρήματα παρηγορούσε τους περαστικούς. "εδώ πιο πέρα και με ακρίβεια πνοής, βρισκόταν η μορφή της....", το άκουσε μέχρι και ο ουρανός και σχίστηκε στα δυο.
Λίγο πιο 'κει δυο φιγούρες κάθονταν σε βρεγμένα κούτσουρα και έσβηναν νωπές γόπες από δάκρυα και όχι από βροχή. Μονολογούσαν, έμοιαζαν να είναι ξένοι, αλλά είχαν την τύχη του μάρτυρα, να έχουν κλέψει την τελευταία της εικόνα.
Κοντοστεκόταν στην άκρη της γραμμής, στα όρια μια κορδέλας που οριοθετούσε κόσμο και ντουνιά.
Στα μάτια του έβλεπες μόνο την τρέλα μιας θάλασσας που θεριευε και γινόταν ένα με τον ουρανό. Μορφή, δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις και διάλεγες να περιμένεις με υπομονή ως το τέλος για να συλλέξεις πληροφορίες και την αιτία στο "γιατί!! ".
Όλα τραγικά και ωραία. Ενας χαμός και ένα τοπίο που περιέγραφε την ύπαρξη της.