Το Κατηγορώ

Έχεις ανάγκη την αδυναμία του άλλου για το δικό σου εγώ. Κι αν ο άλλος φανεί δυνατός; εσύ αδύναμος; ανήμπορος να αποδείξεις την ύπαρξή σου; δεν θες το εγώ+εσύ, αλλά το εγώ μαζί με εσένα, δίχως κανόνες κι από τις δυο μεριές, δίχως όρια.
Στέκεσαι στην άκρη κι απομακρύνεσαι, ως το τέλος της κουβέντας έχεις χαθεί, λες και δεν έχεις λόγο, δεν έχεις σκέψεις ή συναίσθημα να εκφράσεις.
Σου λείπει η αίσθηση του εαυτού σου, η έννοια του να είσαι αυτόνομος κι αποζητάς τι; να σου υποδείξει ένας τρίτος, το "ότι καλά είσαι κι έτσι"; μην ζοριστείς, μην τυχόν και δεις ποιος είσαι; μην χρειαστείς βοήθεια πραγματικά και δεν βρεις;
Λυπάμαι που μεγάλωσες και δεν βλέπεις πως έχεις γεράσει, δεν ζεις!