Σάββατο 7 Ιουνίου 2008

Το βράδυ μπορεί να σου λείπει η αγκαλιά και να παλεύεις με τους εφιάλτες σου, να ξυπνάς με πανικό, γιατί θαρρείς πως την είδες. Να σου χαμογελά πιο γλυκά από όλους, αλλά μάταια τα κοιτάγματα, ήταν μια σκέψη. Κλείνουν τα μάτια ασυνείδητα, πέρασε και αυτό το βράδυ νωχελικά, δίχως φιλιά.

4 σχόλια:

ΠΡΑΣΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ είπε...

Πάλι μόνη γεμάτη θλίψη
μεσ΄το έρημο σπίτι τη σκιά σου γυρεύω
κι αν αργείς να γυρίσεις δε σε ξεχνώ
σε ζητώ με χείλια που διψούν γι΄αγάπη
με χείλια που διψούν γι΄αγάπη

Μαριλένα είπε...

βράδυ ήταν και πέρασε..

θα έρθουν άλλα, καλύτερα :)

iLiAs είπε...

χαμογέλασε, ξεκίνησε μια καινούργια μέρα :)

Καλημέρα Ευγενία :)

Εvgenia Tr είπε...

πάντα χαμογελάμε :)