Ένα λουλούδι αφημένο σε βάζο, σε ένα δωμάτιο αδειανό από εικόνες. Σκέψεις το περιτριγυρίζουν δημιουργώντας ψύχρα και σιωπή. Δεν το χαρακτηρίζουν τα αγκάθια, αλλά η σειρά των χρωμάτων του, η σύνθεσή του , η αντοχή του, η υπομονή στα λόγια του φεγγαριού. Βράδια αξημέρωτα ανθίζει και πάντα όταν είναι παρών το φως του.
Τα όνειρά του διαρκούν όσο μια νιφάδα χιονιού σε ανοιξιάτικη λιαχτίδα.