Η καρδιά χτυπάει και σβήνει στους χτύπους ενός τραγουδιού, μεθάει και σβήνει αποτσίγαρα στα δάκρυα της νύχτας. Μετακινείται από τοίχο σε τοίχο, στις σκιές από τα θαμπά φώτα της πόλης. Κουρέλι μιας ακόμη παρωδίας. Ανασηκώνει το βλέμμα της στο άδειο κρεβάττι, απόψε θα κοιμηθεί στην γωνιά της. Δεν κινείται , αλλά όλα γύρω της αλλάζουν.