Στην παραλία να κάτσω στην νωπή αμμουδιά , όσο αντέξω, να είμαι μέρος ενός σκηνικού που μοιάζει αψεγάδιαστο , αλλά δεν είναι ψεύτικο. Κοιμάται η θάλασσα σε αλμύρα και νερό. Έχει την ωραιότερη θέα , τον ουρανό κάθε βράδυ. Οι αστερισμοί πάντα φύλακες της ψυχής της , και όσα θέλει να λησμονήσει χάνονται σαν αστέρι ,θαρρείς πως βλέπεις να σβήνει σε μαύρο φόντο. Είναι αλήθεια , νομίζεις πως χάνονται , αλλά μέσα της πέφτουν. Έτσι έρχονται σε σένα οι καημοί σαν κοχύλια που πίστεψες πως κανείς άλλος δεν βρήκε , αλλά χιλιάδες υπάρχουν , λίγο πιο πέρα από την χούφτα σου.

υ.γ : Έχω ανάγκη να κρυφτώ από όλα και σε όνειρο να μείνω και ας μην πρωταγωνιστώ. Τρίτο σύννεφο δεξιά.....