Σάββατο 15 Μαΐου 2010

Βρεγμένα μάτια όπως η άμμος που την αγγίζει η θάλασσα και γεύτηκα αλμύρα. Ταξιδεύω σε ματιές, σε μια μόνο εικόνα και πλησιάζω, αλλά πάντα φεύγει πιο μακρυά. Συναίσθημα αφημένο σε αγκαλιά και δεν γυρίζει ποτέ, να σου πει τι νιώθει και τι βιώνει. Νωπές σκέψεις από υγρασία, μια ψύχρα σε διαπερνά και σε ξυπνά από την ομορφιά σου. Ένα φιλί σου έμεινε στα χείλη, μια ματιά, τα υπόλοιπα σβήστηκαν, δεν υπήρξαν.

2 σχόλια:

annie είπε...

..να σου πει τι νιωθει και τι βιωνει..ουφ παντα ανειπωτα αυτα..καλησπερα!

Εvgenia Tr είπε...

καλησπέρα!!