Πέμπτη 6 Μαΐου 2010


Κάποια μέρα θα βρέξει, δεν θα έχει καρδιά να με πνίγει. Κάποια μέρα θα χιονίσει, δεν θα έχει τόσες ακτίνες ηλίου να με τυλίγουν. Νιώθω μικρή και σίγουρα ανύπαρκτη στον δικό σου κόσμο. Πως έγινε και δεν σε κοιτώ; ελλειπτική τροχιά και τίποτα δεν ολοκληρώνει πορεία. Κάποια μέρα δεν θα έχει σύννεφο να σκεφτείς, πως μπορεί να πονέσεις, να έρθει να σε επισκιάσει. Θλίψη για το σήμερα, το χθες δεν θα ήθελες να είχε συμβεί και όνειρα να μην είχες χρειαστεί να κλέψεις. Μια στιγμή ήταν μόνο, αλλά στιγμάτισε ζωές.

Δεν υπάρχουν σχόλια: