Μια στάλα βροχή και δεν σε αλλάζει. Έπρεπε να ήσουν γη να σε ακούμπαγε και να άλλαζες υφή. Έπρεπε να ήσουν νερό, να έπεφτε μέσα σου και να μην την ξεχώριζες. Έπρεπε να ήσουν αέρας, με την παρουσία της να σώπαινες.
Δεν σε ορίζουν θεοί κι ας σε έπλασαν να τους μοιάζεις πιο πολύ και από το αίμα τους. Το όνειρο εσύ και η πραγματικότητα φίλη καλή, που ιστορίες διηγείται από του μορφέα τα τερτίπια.
Θα σε αγγίζει πάντα το φως της νύχτας και ας εχει σύννεφα ο ουρανός, όταν θα γέρνεις το κεφάλι επάνω.
Σταγόνες οι ψιχάλες και την ταχύτητά τους δεν θα λογαριάζει κανείς, ούτε τα χιλιόμετρα στο σώμα τους.
Έπρεπε να ήσουν άνθος, να είχες τα πέταλα κλειστά να μην σε σπάσουν. Έπρεπε να ήσουν θάλασσα, να θέριευες πιο πολύ από το κύμα εσύ. Έπρεπε να ήσουν αγέρας να άλλαζες ρότα συνεχώς πάνω από τούτο τον κόσμο και σαν κουραζόσουν, να σε έπαιρνε εκείνος αγκαλιά, εκείνος που δεν θα είχε μορφή.
Δεν ξέρεις τι να πεις, μια στάλα βροχή και δεν σε αλλάζει.
Δεν σε ορίζουν θεοί κι ας σε έπλασαν να τους μοιάζεις πιο πολύ και από το αίμα τους. Το όνειρο εσύ και η πραγματικότητα φίλη καλή, που ιστορίες διηγείται από του μορφέα τα τερτίπια.
Θα σε αγγίζει πάντα το φως της νύχτας και ας εχει σύννεφα ο ουρανός, όταν θα γέρνεις το κεφάλι επάνω.
Σταγόνες οι ψιχάλες και την ταχύτητά τους δεν θα λογαριάζει κανείς, ούτε τα χιλιόμετρα στο σώμα τους.
Έπρεπε να ήσουν άνθος, να είχες τα πέταλα κλειστά να μην σε σπάσουν. Έπρεπε να ήσουν θάλασσα, να θέριευες πιο πολύ από το κύμα εσύ. Έπρεπε να ήσουν αγέρας να άλλαζες ρότα συνεχώς πάνω από τούτο τον κόσμο και σαν κουραζόσουν, να σε έπαιρνε εκείνος αγκαλιά, εκείνος που δεν θα είχε μορφή.
Δεν ξέρεις τι να πεις, μια στάλα βροχή και δεν σε αλλάζει.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου