Ένα παιδί έπιασε το πρώτο παραμύθι που βρήκε και κάθισε κοντά σου. Άρχισε να σου διαβάζει το κείμενο σαν να ήταν δικό του και από το μυαλό του βγαλμένο. Έβαλε ήρωες,κακούς να μάχονται και εσύ όμως διάλεξες να κλείσεις τα μάτια στην περιγραφή του τοπίου. Όλα ζωντάνεψαν στα όνειρά σου. Γίνηκες τρανός, γίνηκες φτωχός και πάνω που μορφή οικεία σε φώναζε, διάλεξες να ξυπνήσεις.
Φως, έπρεπε να σηκωθείς στα σεντόνια της μέρας και να πεις όνομα για να πιστέψεις πως είσαι μόνος, σε κόσμο δικό σου.
Ένα παιδί έπιασε την καρέκλα δίπλα στο παράθυρό σου και κάθισε κοντά σου. Αυτή την φορά δεν μίλησε, χάζευε μαζί σου τον ουρανό και ξάπλωνε στην αγκαλιά σου. Θα στο ανταποδώσει το βράδυ, νανούρισμα.
Νύχτα, μέρα το ίδιο παιχνίδι, αλλά όνομα δεν ξέρεις.