Έχεις νιώσει, ξέρεις πως είναι να τα αντιμετωπίζεις μόνη όλα. Κατέχεις τόσα κι όμως εδώ δεν μπορείς να προστάξεις και να φανείς μπροστά στα όνειρα. Δυο αφεντάδες και εσύ ο πιο φτωχος . Το έμβλημά σου, ενα βραχιόλι στο χέρι, μια σπασμένη χειροπέδα, ενθύμιο πως από κάπου δραπέτευσες, από κάποιον ξέφυγες με το σπαθί σου και πορεύτηκες σε γη ξένη, μα δική σου πια.
Έχεις ονειρευτεί όνειρα και τα έζησες ως οπτασίες, παρηγοριά για το λίγο. Φόρους τιμής στον βωμό υπέβαλες για να μην σε κυνηγούν οι θεοί και οι παρελκόμενοί τους κι ας ήξερες πως δεν θα αλλάξει η μοίρα σου.
Ίδια ρούχα, ίδια τακούνια μην χαλάσει το γούρι και οι οιωνοί δεν φερθούν ευγενικά.
Υπόσχομαι να είμαι καλή στον εαυτό μου, στο επόμενο σκασιαρχείο δεν θα αφήσω να με πιάσουν στο καταφύγιό μου.