Γλυκιά μελαγχολία σε αυτό το τραγούδι και το φεγγάρι δεν αδειάζει,όσο κι αν πιω από το φως του. Στο πρόσωπό σου φέγγουν τα δάκρυα σαν απόσταγμα της νυχτιάς και λαμπυρίζουν τα μάτια σου όσο και αν το σκοτάδι σε αυτό το δώμα σε καλύπτει. Στέκεσαι εκεί, αλλά παράθυρο σε ηλιοβασίλεμα έχεις ανοίξει και την θάλασσα ονειρεύεσαι, με τα χρώματά του. Μελοστάλακτα φιλιά αγκαλιάζεις σε αυτή την μελωδία, αλλά όλα έχουν χαθεί.
Κυριακή 10 Μαΐου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου