Διψάς για φιλί, σε όαση καταλήγεις, αλλά τα όνειρα σε καλούν εκεί να μείνεις, να μην γευτείς, εκείνα να σε φυλακίζουν πάντα. Εικόνες σε τυλίγουν να μην νιώσεις την αγκαλιά και χαθείς. Την μοίρα σου δεν θα ορίζεις ποτέ, τις ευχές σου άλλοι θα ξεχνούν να πουν την στιγμή που σβήνει ο ήλιος στο άγγιγμα της θάλασσας. Λησμόνησες αισθήματα και ας κατοικούν στο κορμί σου. Οδοιπόρος περνά από μέρη γνώριμα, πάνω σε ίδιες πατημασιές ακουμπά και τα χείλη του θα γευτούν την ψυχή σου, σε αμέτρητα δειλινά και ας χάραξε η σκόνη της ερήμου τα φιλιά σου.