Καιρός για delete...

Υπάρχουν πράγματα στην ζωή μας που μας προβληματίζουν, δεν μας κάνουν, είναι πέρα από εμάς, πέρα από εμένα.Ήρθε η ώρα για μένα να"διώξω" οτιδήποτε δεν είμαι εγώ και αυτό πράττω. Πολλές φορές σε φίλους που είχαν προβλήματισμούς ακόμη και με φιλίες τους πάντα αυτό τους συμβούλευα"δεν έχεις ανάγκη από κάτι που σε στεναχωρεί , που δεν σου προσφέρει τίποτα στην τελική, δεν έχεις ανάγκη από κενούς ανθρώπους δίπλα σου", νομίζω πως έπρεπε να το εφαρμόσω και εγώ και στις φιλίες μου. Δίνω πολλές ευκαιρίες, στους φίλους μου είμαι πιο "υποχωρητική" ,γιατί τους "καταλαβαίνω", γιατί έχω υπάρξει πάντα αληθινή μαζί τους, γιατί θα μοιραστώ μαζί τους τα πάντα, αλλά όταν βγαίνει μόνο χολή από την άλλη μεριά, υπάρχει το "αδιέξοδο" του τέλους.
Όσο και αν αγαπούμε κάποιον , ίσως ( σίγουρα) είναι καλύτερα να απομακρύνεσαι.
Δεν μπορώ να συμβιβαστώ με τίποτα πέρα από ολα αυτά που είναι το "εγώ" μου, από αυτό που κάνει σήμερα την "Ευγενία". Δεν μπορώ να δεχτώ πια (ποτέ δεν δεχόμουν , αλλά όπως ειπα στους φίλους ήμουν ίσως μαλθακή) άτομα κενά, να κρύβονται από τον ίδιο τους τον εαυτό ανεξαρτήτως τι κάνουν ή τι δεν πράττουν.