Ράγισμα σε τζάμι, σε βράχο με αφήνει το κύμα αμίλητη να μην μπορώ να αντικρίσω ματιά. Πρέπει; ναι πρέπει να είσαι πάντα εκεί, να μπορείς να νιώθεις και ας σε πνίγει το ίδιο πράγμα που αγαπάς τόσο, η θάλασσα. Δυο λέξεις θα σου πει και θα υπομείνεις την σιωπή και ας μην έρθει ποτέ του στα σκαλοπάτια σου, στην αγκαλιά σου για να σου ζητήσει συγχώρεση για την στιγμή ετούτη. Σπάει η ψυχή, σε θρύψαλα αφημένη να μην μπορεί να αγγίξει καν τον εαυτό της. Πίνω από τα χείλη σου κρασί, άσε με να μεθύσω, να ξεχάσω, να θυμηθώ την ματιά σου.