Έκανα τόσο δρόμο για να σε δω, να ακούσω την φωνή σου από παραθύρι και ας ήμουν περαστικός που δεν λογάριασες να κοιτάξει στο φως της καύτρα σου. Μπήκε το Φθινόπωρο και δεν υπολόγισα τον καιρό, μόνη σε ανοιχτό πέλαγος και εγκλωβίστηκα σε ναυάγιο. Κρατώ τον αγέρα στο μυαλό μου, την εικόνα όταν έφευγα από το νησί, να κοιτώ πίσω και να μπερδεύω κύμα και ουρανό. Είμαι ακόμα εδώ, πίστεψέ το και ας είναι μόνιμο το δάκρυ. Έχω προσπαθήσει τόσες φορές, αλλά θεός δεν μπορώ να γίνω.