Αφελής

Τι ξέρω εγώ από ζωή  για να σου πω! κι όμως σου γράφω όποια αράδα δημιουργηθεί και ανακατευτεί μαζί με τόσες άλλες μέσα σε ένα κουρκούτι, που ονοματίζεται μυαλό. Θέλω να υπάρξω τόσο αφελής, ώστε να σου ξεστομίσω τόσες λέξεις, ώστε να φτιάξω νέο λεξικό κι ακόμη τότε δεν θα είμαι ικανοποιημένη με όσα τόλμησα να θέσω ενώπιών σου. Δεν ξέρω αν η ζωή γνώριζε από πριν, αλλά εγώ εσένα αρνούμαι να πιστέψω πως αναπνέεις, πως υπάρχει έστω ένα ελαφρυντικό υπερ μου για αυτό που όντως συμβαίνει;
Αναφιλητά σε προσκέφαλο, μην θαρρείς ζαβά είν' και δαύτα, είχαν να ακουστούν καιρό και βρήκαν αφορμή την ώρα που είχαν αφαιρεθεί όλοι και έμπηξαν τα κλάματα σε θάλασσα εμπρός, μπας και βρουν μια άκρη και ξεκινήσουν ταξίδι.
Πρέπει να υπάρχει λόγος που με έπιασε φλυαρία; κοινώς "μας την βάρεσε κύριος" υπάρχει πρόβλημα; και συγνώμη για την ταλαιπωρία, αλλά οι καρδιές εδώ προηγούνται των ονείρων και άμα τις πιάσει το φιλότιμο, δεν υπάρχει περίπτωση να ξεμπερδέψεις πριν το χάραμα.
Μια συμβουλή, πάρ' την αγκαλιά, εγγύηση. Θα σωπάσει στο δευτερόλεπτο, θα σε κοιτάξει και θα σκεφτεί πως δεν ξέρει τίποτα εκείνη από ζωή και θα αφεθεί.