Προσδιορισμός

Αν καθίσω και σκεφτώ την αδικία που επικρατεί σε τούτο τον μάταιο κόσμο, θα έπρεπε να έχω βάλει μια ταμπέλα μικρή, αλλά με τεραστία γράμματα "κλειστό λόγω κατεδάφισης", "κλειστό λόγω βαθύ προσυλλογισμού".
Τι να πρωτοπείς άλλωστε, από μια ζωή θα πιαστείς και θα καταλήξεις σε 2 ψυχές.
Πρέπει και εγώ να έκλεψα λίγη τύχη από κάπου, που περίσσευε, και πάλι όμως για κλεψιά θα κατηγορηθώ. Ξέρεις τι σημαίνει να φιλάς χείλη και να φυλάς ψυχή;
Αν τραβήξεις μια νοητή γραμμή από εδω που στέκομαι, θα καταλάβεις πως είμαι πανταχού και ολούθε.
Αν έρθουν τα πάνω κάτω σε 24 ώρες, θα αντιληφθείς, πως όλα όσα πράττεις, καταλήγουν εντος σου κι ας κάθεσαι να φλυαρείς με τις ώρες, κι ας σωπαίνεις για να ορθώσεις λόγο ορθολογιστικό.
Αν ο κόσμος δεν αδικούσε, δεν θα είχες δικαίωμα να πεις πως σαν γεννήθηκες σου απαρνήθηκαν οι μοίρες το ριζικό σου και σου έδωσαν ταμπέλα πελώρια, μα με μικρή γραμματοσειρά "απαγορεύεται".
Παρέλειψαν να σου απαρτίσουν το τι και το πως. Θεώρησαν δεδομένο πως θα το εμπεδώσεις πλήρως σε καιρό ειρήνης. Κοίταξαν να σε συμμορφώσουν και να σε συμφιλιώσουν με την ιδέα, αφήνοντας απέξω τον μορφέα.(αυτός δικός σου ήταν ανεκαθεν, μικρός να τρυπώνει σε όνειρα, να καλοπιάνει την ψυχή σου και να την οδηγεί με ρέγουλα κάθε φορά).
Αδικία σε δίκαιη μοιρασιά είναι ο κοσμος. Ένας αυτός που ξέρεις και ένας που δεν στον μαρτύρησαν, μην δακρύσεις κι ας κλαις από την γέννα.