Κι αν πονώ, αντιδρώ με την σιωπή και το χαμόγελο στα χείλη. Ψεύτης θα πεις, υποκριτής, μα την ψυχή μου δεν αντέχεις να αντικρίσεις. Σκοτάδι για να με δεις, φως από φεγγάρι ζητάς και εγώ περίπλανος ζητιάνος δεν θέλω να γίνω. Κι αν γελώ, σε δάκρυ ξεσπώ στο μεσουράνημα ενός αγγέλου. Εικόνες καλείς στα όνειρά σου και ας μην τις ζήσεις ποτέ, νιώθεις την ζωντάνια τους. Σε ξυπνούν άθελά τους οι στενοχώριες και αμίλητη στέκεσαι ως την αυγή.