Μάτια κλαμένα και τον λόγο δεν ξέρω. Κοιτάζω εδώ και ώρα επίμονα το βλέμμα σου να δω και να καταλάβω, γιατί την μέρα βλέπεις σκοτάδι και δεν μιλάς. Θα καθίσω πλάι σου όση ώρα ατενίζεις το κενό στην ευθεία σου, όσο αρνείσαι να μου πεις την αλήθεια σου και δεν θα αντιδρώ. Εναλλαγές σε κλίμα και ψυχή ώσπου δεις το ίδιο ηλιοβασίλεμα που αντικρίζω και εγώ στην δική σου πνοή. Τσιγάρο, τράτα ,θα ζητήσεις και εγώ θα σε δελεάσω σε αγκαλιά να έρθεις για να κρατήσει η φλόγα στην κάφτρα σου. Πως καταλήξαμε έτσι; εγώ σε κενό δικό σου και εσύ σε άδεια αγκαλιά;! ένα λεπτό θα ξεχαστείς στην λήθη σου και θα γυρίσεις να με κοιτάξεις, μπορεί να μην το αντιληφθώ , γιατί ζω σε κόσμο αλλιώτικο, αλλά σε δικό σου ουρανό.