Ματιές κοφτές, χαμογέλασε και λύγισε για ένα χειροφίλημα. Γλυκό πιοτό και στάχτη γέμιζε ξανά τα ποτήρια, όσο οι δυο τους αντιστέκονταν στην αλήθεια. Εχθροί χρόνια, ο ένας να ξαπλώνει σε ένα χάρτινο κουτί, ο άλλος να δεσμεύεται από πλαστικά και υγρά. Πυρ! τυλίχτηκε γύρω του και κάηκαν μαζί, δίνοντας οξυγόνο για να την βλέπει να θεριεύει.
Κυρίαρχο στοιχείο ο αέρας σκορπά το μαύρο κι ας ήθελε κάτι να αφήσει στα χέρια. Ήταν όπως το περιέγραφαν ή πιο έντονο, πιο λίγο από όσο θα ήθελε το σκοτάδι για να φωτιστεί.
Ένα δωμάτιο παραδομένο στις φλόγες, με τα φώτα σβηστά για να αντιδρά μόνο στον ήχο της φωνής σου.
Σε αργή κίνηση το λίκνισμα και διήρκησε παραπάνω από ένα φιλί, άντεξε περισσότερο από έναν χρόνο.
Κράτα χείλη υγρά και θα σβήνω κάθε φορά πάνω τους, θα αισθάνεσαι την ζεστασιά της, μα όχι την φλόγα της.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου