Ο ιδίος

Τι του βρίσκεις; και δεν μιλώ για την εμφάνιση! είναι ηλίου φανερότερο πως ελκύει πλήθη, μέλι. Είναι αυτά που δεν βλέπει ουδείς, ούτε ο ήλιος και όλα αυτά που θα ήθελα να πω, αλλά τα κρατώ για μένα. Έχει δοξαστεί και καταζητηθεί από πληθώρα κοινού και όμως η δόση της τρέλας του ισορρόπησε αντίκρυ στην δικιά σου. Μα απορώ! τι του βρίσκεις; δεν βαρέθηκες τα ωραία μάτια; χρώμα! Είναι το ασπρόμαυρο που χαμογελά, στο δικό του φόντο και εγώ μια ζωή αυτό επέλεγα, διακριτικό.
Είναι που δίνει με μέτρο το φιλί, που η μυρωδιά του μένει σαν δεύτερο δέρμα, σε γνώριμο υγρό περιβάλλον.
Είναι που πρέπει να γράψεις λόγια για να σου χαρίσει το χάδι και δεν θα είναι φειδωλός τότε, δεν θα επιτρέψει την ψευδαίσθηση του ονείρου, αλλά θα σε επικηρύξει, ώστε όταν βρεθείς εμπρός του δεν θα έχεις διέξοδο, μονάχα μια πορεία, δίκαιη και ισάξια του εαυτού σου.
Τι του βρίσκεις; ακόμη αναρωτιέσαι; εγώ το θεώρησα μυστήριο εξαρχής και δεν σκάλισα το περίβλημα. Είδα καρδιά στην ψυχή του και δέχτηκα την αγκαλιά του σαν ευχή του ιδίου.