Γλυκιά ανάμνηση ετούτος ο εσπερινός και θα ψελλίσεις λέξεις σε ουρανού σχέδια και θα φιλήσεις ως το εκατό για να προλάβει να κρυφτείς, εκεί που ξέρεις πως ποτέ κανείς δεν θα σε βρει και έτσι ουδέποτε και η ελευθερία σου. Όλα θα σου φανούν ακίνητα και μια ψυχή να στροβιλίζεται, γιατί δεν ζήτησε αυτά που δικαιούται, ξυπνά και κοιμάται σε παραλία και δεν αναρωτιέται αν είναι δική της, αν μπορεί να μείνει. Ζω εκεί και για αυτό ψέμα μην πεις, ποιον θα ωφελήσει! Μην ξεχνάς, όσο και αν προσπαθήσεις, εγώ το χάραμα θα δω, ό,τι κι αν μου τάξεις, εγώ θα σταματήσω την αναπνοή μου έστω για όσο διαρκούν τα χρώματά του. Θέλω να έχω το δικαίωμα να σκεφτώ και να μην πιστέψω σε τίποτα. Να νιώσω και να πιω στην υγειά σου, αν και δεν θα τσουγκρίσουμε τα ποτήρια μας.