Μπορείς να πιστέψεις ένα ψέμα; μια αλήθεια; διάλεξε και πες μου το. Μπορείς να σκεφτείς; να νιώσεις; να βιώσεις; στάσου και πες μου. Στέκεσαι σε δωμάτιο κλειστό, γεμάτο κόσμο και τα όνειρα συσσωρεύονται σε μανίκια άλλων, σε χνώτα χλωμά και ανιαρά. Μπορείς να διακρίνεις το σωστό; ένα λάθος; αποφάσισε και δείξτο μου. Βασίζεσαι σε αυτό που κατέχεις, αλλά πιο είναι πιο δυνατό, πιο ισχυρό και να σε τραβήξει από το γκρι και το μαύρο; Φειδωλό και το φεγγάρι, κάνει μια νέα αρχή, το είδα πρώτη και στις αντανακλάσεις του θα στρώσω να κοιμηθώ, πάνω στο μεταξένιο της θάλασσας, δεν μπορώ να αλλάξω, γιατί ό,τι κι αν γίνει ξέρω πως εκεί θα γυρίσω. Θα πιστέψεις πως μελαγχολώ, αλλά ο ήλιος υπάρχει πάντα, ακόμη και στο πιο σκοτεινό ουρανό, στο πιο θολό φεγγάρι, όλα αποτελούν μέρος κάποιου άλλου, έστω κι αν μένουν αντίκρυ, έστω κι αν είναι αντίθετες οι πορείες, μια ματιά δεν αρκεί;! ένα "ποτέ" μέσα σε ένα ¨πάντα", ξέρεις γιατί; γιατί ποτέ δεν γίνεται κάτι για να μπορείς να πεις πως πάντα θα είναι έτσι. Η κάθε στιγμή θα σε επιβεβαιώνει και η κάθε στιγμή θα σε αναιρεί.