Χατίρι τέτοια ώρα πες μου ποιον να βρω να με πάρει αγκαλιά που όλα τα κομμάτια έχουν σκορπίσει σε κάθε γωνιά ετούτου του κρεβατιού. Παράπονο σε μάτια έρωτα που το όνειρο έφυγε μακρυά του για μια ακόμη νυχτιά. Πέπλο να ντυθείς να μην φανερωθείς ποτέ, σε ψευδαισθήσεις να μείνεις, γιατί από τώρα τον πόνο νιώθεις. Ευχή τέτοια ώρα; άστο, ουδείς να την ακούσει. Ματαιόδοξος μορφέας έχει πλέξει ήδη όνειρα, δεν θα σε ρωτήσει, ξέρει να σε πείθει για όσα θα σε γλυκάνουν και πεις να γευτείς. Πίκρα που η στιγμή σε προδίδει σε ένα κομμάτι χάρτου, έπρεπε να είχε καεί.
Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου