Αργάμιση, αλλά όχι για ακόμη ένα βαλς με το φεγγάρι, να λικνίζεσαι με τον μορφέα και να μονολογεί για όσα μπορεί να σου φέρει. Μπορεί να σου χτίσει έναν ολάκερο κόσμο μόνο για σένα, να σε ταξιδέψει και λίγο πριν το χάραμα, να σου ψιθυρίσει πως σε αγαπά και για αυτό φεύγει. Περασμένα μεσάνυχτα, αλλά ο ουρανός στέκει φωτεινός, ξεχωρίζεις ακόμη ηλιαχτίδες και βλέπεις το απομεινάρι του ήλιου στο πρόσωπό του. Ένας ακόμη χορός, μια στροφή και θα σε τραβήξει κοντά του. Μελωδία ο έναστρος ουρανός και ελπίζω ετούτη την φορά τον αυγερινό να αφήσεις λίγο πιο πολύ να κοιτώ.