Είμαι μακρυά, να μην αγγίζω, να μην νιώθω και πως να σε αποχωριστώ μετά. Ματιές όμορφες, απλές, περίπλοκες για τον νου και σκορπούν οι ήχοι από τις νότες ετούτου του τραγουδιού. Σε πικάπ καρδιές δημιουργούν γρατσουνιές, ρωγμές, γοητευτικές για όποιον κοιτάζει, από κάτι θυμίζει παρελθόν. Νανουρίζεις ξένες αγκαλιές, θα ξεχαστείς και κάποιος θα σε ξυπνήσει στο τέλος του προορισμού. Φτάσαμε εκεί; σε ζητώ να είσαι παρών, ποτέ θύμηση, ποτέ ανάμνηση Μην κρύβεις τον χειμώνα, ο μόνος τρόπος να διατηρήσεις το άνθος. Στο τέλος, εγώ!
Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου