Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

Μπορώ να σε τραβήξω από την δύνη σου, έχω τέτοια δύναμη για μια ματιά σου και εδώ να μείνεις; ανοιχτό πέλαγος η σκέψη σου που αγναντεύει τον ορίζοντα, στην αντίπερα όχθη του ωκεανού και αδημονεί για όσα υπάρχουν. Πρέπει να υπάρχει κάτι που θα συναρπάσει και την ίδια σου την φαντασία ακόμη, λίγο πιο πολύ για να πυροδοτήσει ένα χαμόγελο. Σκεπτικός στην άκρη της πρύμης, αλμύρα στα χείλη και η δροσιά της πάντα εκεί. Έχεις μάθει να υπομένεις, να επιμένεις και να περιμένεις την κατάλληλη ευκαιρία, το σωστό αεράκι για να ανοίξεις τα πανιά, να αλλάξεις φόρα σε ό,τι σε κυβερνά και να αρχίσεις ταξίδι σε ψυχή και σώμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: