Σε μια οθόνη χωρά η ζωή και πιο είναι το ψέμα, να το βρεις και να το πεις, μην φοβηθείς. Προσπαθείς να σταθείς απέξω, περπατάς, αλλά μένεις στάσιμη. Βαγόνι, παραπεταμένο να ξεχαστεί από τον χρόνο, αλλά θα δεις καταφύγιο για την καταιγίδα που στα μάτια σου φυλακίζονται αστραπές. Δυστυχής συγκυρία το φιλί που δεν το νιώθεις. Πόσο ακόμη; αντέχεις; όνειρα ζεις στην ψυχή σου και δεν έμεινες ποτέ μόνη, ψεύδεσαι, μην δακρύσεις μπροστά μου. Ράγες στα πόδια σου, στα χνάρια σου φωτιά και κερνάς τον εαυτό σου πιοτό, να δροσιστείς και να σβήσεις αποκαΐδια. Ναι, νιώθω, το κενό!