Πως είναι στην αγκαλιά σου; κοπάζει το αγιάζι, φιλάς ήσυχα την καρδιά σου και στην ψυχή σου αφήνεις να μιλά μόνο η νυχτιά; Πλαγιάζεις και κοντοστέκεσαι σε ουρανό, το φως λες και έπεσε μέσα στην θάλασσα και σε μάγεψε πάλι. Σκιαγραφείς εικόνες και την ματιά σου, καρφωμένη στον παλμό μου. Δάκρυσα για να μπορέσω να κλείσω το βλέμμα μου σε δική σου παρουσία. Πως είναι να καταλαγιάζουν όλες οι έννοιες δίπλα σου, αρκεί;
Ας ήταν μια στιγμή, θα το πεις; φεύγει η βραδιά, δεν θα κρατήσει η αναπνοή ως την αυγή. Μην φοβάσαι, θα έχω καεί, θα έχω σωπάσει στα χείλη σου.